Bu çalışma, 6-7-8. sınıf öğrencilerinin metakognitif farkındalık düzeyi ile özsaygıları arasındaki ilişkiyi araştırmaktadır. Ergenlik, çocukluk ve yetişkinlik arasında yer alan bir yaşam dönemidir. Bu dönemde, birey hem çocuk hem de yetişkin olmadığı için, kimlik ve özsaygıyla ilgili çatışmalar ortaya çıkar. Ergenlik dönemindeki hızlı değişimler, toplumun baskısıyla birleşerek, bir ergeni çocukluktan getirdiği kimliklerle birleştirmeye zorlar. Ergenlik dönemindeki fiziksel gelişim, kişilik, ahlaki değerler ve cinsiyet rolleri gibi alanlarda kendilik psikolojisi ve gelişimi için özel bir dönemdir. Bu gelişimsel görevlerin uygulanması, bir ergenin kendini birey olarak tanımlamasına ve tanımlanmış ve öngörülebilir bir \"ben\" geliştirmesine yardımcı olur. Kendi kavramı ve özsaygı bu şekilde gelişir. Bir ergenin kendilik kavramı, mevcut ve gelecekteki tepkileri etkiler ve kökleri geçmişteki farklı deneyimlerden kaynaklanır. Kendi algısı, sosyal beceriler, zeka ve ahlak gibi farklı yönlerle ilgili inançlardan oluşur ve bu algılar değişebilir. Orta çocukluktan ergenliğe kadar, özsaygı ile ilgili bireysel farklılıklar daha kalıcı hale gelir. Ayrıca, özsaygı ile farklı etkinliklerin değerlendirilmesi ve bu etkinliklerdeki başarı arasında pozitif bir ilişki vardır ve bu ilişkiler yaşla birlikte daha da güçlenir. Örneğin, akademik özsaygı, çocukların ve ergenlerin yüksek bilişsel becerilerini öngörür. Kendi saygısı, bireylerin sosyal, duygusal, bilişsel ve akademik yaşamlarını etkiler. Son birkaç yıldır, psikologlar ve eğitimciler arasında metakognisyon kavramına artan bir ilgi vardır. Metakognisyon, Flavell'e (1976) göre, \"bireyin kendi bilişsel süreçleri ve ürünleri veya onlarla ilgili herhangi bir şey hakkındaki bilgisi\" olarak tanımlanır. Metakognisyon ayrıca, \"bu süreçlerin aktif olarak izlenmesi ve sonuç olarak düzenlenmesi ve düzenlenmesi ve genellikle somut bir hedef veya amaç için hizmet eden bilişsel nesneler veya verilerle ilişkili olarak\" da içerir.(AI)