Program geliştirme alanında modeller, program geliştirme sürecini
sistematize eden ve böylece programın etkili ve verimli bir şekilde nasıl
geliştirilebileceğine dair program geliştirmecilere takip edebilecekleri bir
yordam sunan varsayımlar, ilkeler ve kurallar bütünü olarak tanımlanabilir.
Program geliştirme işinin sistemli bir yol veya yöntem aracılığıyla yürütülmesi
karmaşıklığı, dağınıklığı ve gelişigüzelliği engelleyerek verimliliği arttırır.
Alanyazında var olan program geliştirme modellerine yönelik teknik-bilimsel ve
teknik bilimsel olmayan, süreç ve ürün, doğrusal ve döngüsel gibi sınıflamalar
yapılmış, ayrıca da akademik modeller, davranışsal modeller, doğal modeller,
rasyonel-objektif modeller, hümanistik modeller ve dinamik etkileşimli modeller
gibi kavramlaştırmalar da işe koşulmuştur. Program geliştirmecilerin bu
modellerden program geliştirme alanyazınında etki oluşturmuş olanlarına hakim
olmaları önemlidir. Bu bölümde
alanyazındaki etki ve yaygınlıkları dikkate alınarak Tyler, Taba, Tyler-Taba,
Saylor-Alexander-Lewis, Wiggins ve McTighe, Wheeler, Skilbeck, Oliva, Tanner ve
Tanner, Wulf ve Schave, Miller ve Seller, Kerr, Hunkins ve son olarak da Millî
Eğitim Bakanlığı (MEB) modelleri incelenmiştir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
