Bu makalede, birinci basamak sağlık hizmetlerinde cinsel işlev bozukluklarına odaklanılmaktadır. Cinsellik, doğal ve sağlıklı bir parçası olmasına rağmen, toplumumuzda cinsellik hakkında konuşmanın zor olduğu bir kültür ve eğitim sistemiyle karşı karşıyayız. Bu durum, cinsel sorunların hekimlerle konuşmanın da zor olduğu bir ortamda yaşadığımız anlamına gelmektedir. Aile hekimliği, hastaların sorunlarına biyopsikososyal açıdan yaklaşma ve ilişkiyi sürdürme konusunda önemli bir rol oynamaktadır. Cinsel işlev bozukluklarının tespiti açısından önemli bir işlevi vardır. Ancak birçok hekim, hastanın kendisi ifade etmedikçe cinsel işlevleri hakkında sorgulamaktan kaçınmaktadır. Bu yetersiz değerlendirme, cinsel işlev bozukluklarının tanı ve tedavisinde yetersizliğe yol açmaktadır. Cinsel işlev bozuklukları, yaşam kalitesini olumsuz etkileyen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Her iki cinsiyeti de kapsayan bir şekilde ele alındığında, her üç kişiden birinin hayatının bir döneminde en az bir kez cinsel işlev bozukluğu yaşadığı söylenebilir. Bu nedenle, bu sorunun erken tanınması ve tedavisi için birinci basamak sağlık kurumlarında görev yapan aile hekimlerinin rolü çok önemlidir. Aile hekimleri, cinsel öykü alma tekniklerini, cinsel işlev bozukluklarını, etyoloji ve ayırıcı tanıyı bilmeli ve temel danışmanlık yoluyla cinsel sorunlara yardımcı olmalıdır. Ayrıca, üstlenemeyecekleri bir cinsel işlev bozukluğu durumunda başvuran kişiyi ve partnerini bilgilendirmeli ve ilgili branş uzmanına yönlendirmelidir. Cinsellik, insanın kişilik özellikleri, biyolojik yapısı, inançları ve toplumsal yapı gibi birçok faktörden etkilenen bir konudur. Cinsel sağlık, cinsel açıdan fiziksel, psikososyal ve sosyokültürel olarak tam bir iyilik halini ve sürekliliği içerir. Cinsel sağlığın korunması, zevkli ve güvenli cinsel deneyimler yaşama imkanı sağlamakla birlikte, zorlama, ayrımcılık ve şiddet içermeyen bir yaklaşımı gerektirir. Bu nedenle, cinsel sağlık bireylerin temel bir hakkı olarak kabul edilmektedir.(AI)