Bu bölümde, bilirkişiliğin tanımı, amacı ve hukuki niteliği üzerinde durulmaktadır. Bilirkişi, bir yargılamanın herhangi bir aşamasında hâkimin çözümleyemediği konularda oy ve görüşüne başvurulan kişidir. Bilirkişilik, hâkimlere mesleki ve teknik bilgileri ileterek yardımcı olmayı amaçlamaktadır. Bilirkişi görüşünün hukuki niteliği ise öğretide tartışılmış olup, bazıları tarafından delil olarak kabul edilirken bazıları tarafından delilleri değerlendirmede bir araç olarak görülmektedir. Bilirkişi görüşü, yargı makamlarını bağlamamakta olup hakim diğer delilleri serbestçe değerlendirmektedir. Bilirkişilik tarihine bakıldığında, eski toplumlarda bilirkişiliğe ihtiyaç duyulmadığı ancak hukuk ve tıbbın iç içe geçtiği bilgilerin bulunduğu görülmektedir. Bilirkişilik kurumsal olarak ilk olarak Babil Krallığı'nda ortaya çıkmıştır. Roma Hukuku'nun ilk dönemlerinde ise eğitimli ve seçkin hâkim-bilirkişiler görevlendirilerek bilirkişi kurumuna olan ihtiyaç giderilmeye çalışılmıştır.(AI)
Atıf Sayısı :
