Yeni Çevrecilik Paradigmaları Ve Din: Teolojik Ekoloji Paradigması
Anahtar Kelimeler
Çevreye zarar veren insan merkezli yorum ve anlayışlarla
ilişkilendirilen bazı dini öğretiler bulunsa da genel anlamda dinler, çevrenin korunmasında yeni ekolojik
paradigmalar gibi hareket etmektedir. Seküler çevreci yaklaşımlar genellikle
dinin dünya görüşlerini kendi öğretileriyle uyumsuz gördüklerinden, çevre sorunlarıyla
ilgili mücadelelerinde dini argümanlardan uzak durmayı tercih etmiştir. Ancak
postmoderniteyle birlikte, dini otoriteler, teologlar, din üzerine akademik çalışmalar yapanlar ve
çevreciler arasında daha işbirlikçi ilişkiler kurulmaya başlanmıştır. Çevre sorunlarına hızlı
çözümler bulmak için din ve yeni ekolojik paradigmaların ortak öğretiler geliştirmesi bu
süreci kolaylaştıracağı düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı, yeni ekolojik
paradigmalarla şekillenen çevrecilik anlayışlarının dinle ilişkisini incelemektir. Aynı zamanda
insan merkezli çevre sorunlarının, yeni ekolojik paradigma dinamikleri çerçevesinde dinle
ilişkisini ele alarak bu ilişkinin önemini değerlendirmektir. Araştırmada, yöntem olarak gömülü
teori modeli ve karşılaştırmalı yöntem tercih edilmiştir. Gömülü teori,
sosyal olguların nedenlerini, olasılıklarını ve sonuçlarını ilişkisel bir çerçevede ele
alırken, süreç ve eyleme odaklanarak yeni bir kuram geliştirmeyi hedeflemektedir. Bu bağlamda
süreç boyunca sürekli karşılaştırmalı yöntem uygulanmıştır. Çalışma, modern
dönemde ortaya çıkan çevre sorunlarına karşı geliştirilen yeni ekolojik paradigmalar
ile din ilişkisini karşılaştırmalı olarak ele almış ve sonuç olarak teolojik ekoloji paradigması
kuramına ulaşmıştır.
Atıf Sayısı :