Din, sağladığı anlamlandırma çerçevesiyle toplumsal kurumların şekillenmesinde kritik bir rol oynamaktadır. Dinamik bir etkileşim ile deneyimlenen tarihi süreç, din ve toplumsal kurumlar arasındaki ilişkinin günümüzde devam etmesini anlaşılır kılmaktadır. Kurucu bir unsur olarak dinin medeniyet inşa eden yönü, toplumsal bir varlık olarak insanı muhatap almasıyla mümkündür ve bu durum siyaset ile yakından ilişkilidir. Çünkü siyaset kavramı insan toplumsallığına özgüdür. Toplumsal yaşamı düzenleme ve burada görünür olma amacını taşıyan din, kaçınılmaz olarak siyasi alana temas etmektedir. Bu temasın düzeyi siyasi arenadaki farklılıklar için belirgin bir kriter olabilmektedir. Din ve siyasetin gündelik hayatta söz sahibi olma iddiası, aralarındaki yoğun ve karmaşık ilişkinin gerekçesi olarak görülebilir. Norm üretme noktasında dinin, normların toplumsal hayata yansımasında ve sürdürülmesinde ise siyasetin etkin olduğu bu denklemde net sınırlar söz konusu değildir. Geçmişten bugüne dinin siyaset karşısında aktif ve belirleyen konumunun yanı sıra bu durumu muhafaza edemediği, süreç içerisinde siyasetin elinde kullanışlı bir araca, bir hegemonya unsuruna dönüşmesi de bir vakıadır. Bu çerçevede çalışmamızda, din ve siyaset kavramları sosyolojik perspektiften ele alınacak; farklı dönemlerde ve toplumlarda iki kurum arasındaki ilişki incelenecektir. Dinin politik meşruiyet sağlama potansiyeli, siyasal iktidarların dini kullanarak kontrol mekanizmaları oluşturma süreçleri; İslam ve siyaset arasındaki ilişki ile Türkiye’de dinin siyasetteki rolü değerlendirilecektir.