Doğadan elde edilen kil, Neolitik Çağ’dan bu yana insanlar tarafından şekillendirilmekte ve pişirilmektedir. Başlangıçta çanak, çömlek, kült ve adak objeleri gibi günlük kullanım eşyaları elle şekillendirme yöntemi kullanılarak üretilmiştir. Elle şekillendirilen bu formlar yüzey özellikleri açısından incelendiğinde baskı dekor yönteminin seramik tarihinin başlangıcından itibaren kullanıldığı görülmektedir. Seramik çamurlarının yüksek plastisitesi sayesinde kolay şekil alan yapısı, baskı uygulamalarının gelişmesinde önemli bir kaynak olmuştur. Ayrıca elle şekillendirme esnasında seramik çamurunun el izini efektif bir şekilde yansıtması, form yüzeylerini baskı yoluyla süsleme fikrini doğurmuştur. El ile yapılan baskı dekorlarından sonra doğal objelerin ve özel olarak şekillendirilen birimlerin mühür olarak kullanımı ile seramik baskı yöntemleri gelişimini sürdürmüştür. Sonraki dönemlerde ise teknolojik gelişmelere bağlı fotokopi, serigrafi ve inkjet baskılar seramik alanında kullanılmaya başlanmıştır. Sünger baskı yöntemi; alçak ve yüksek baskı içeriğinde değerlendirilebilen bir yöntem olmakla birlikte amorf delikli bir yapıya sahip doğal süngerleri ve tasarıma yönelik kesilerek ya da yakılarak oluşturulan yapay sünger mühürleri kapsamaktadır. Sünger baskılar yaş, bisküvi ve sırlı yüzeylerde kullanılmalarının yanı sıra hem doku oluşturma hem de renklendirme amaçlı kullanılmaktadır. Araştırma kapsamında yazılı ve görsel literatür taraması yapılarak sünger baskı yönteminin kökeni incelenmiş olup, üretim süreçlerinde sünger baskıları kullanan seramik sanatçıları üzerinden yöntemin olanakları ve sünger baskı yönteminin biçim-yüzey kombinasyonuna katkısı değerlendirilmiştir.