Bu bölümde, iyileştirici çevrelerin hastaların fizyo-sosyal durumlarını nasıl etkilediği üzerine yapılan çalışmalara odaklanılmaktadır. İyileştirici çevreler, davranışsal ortamlar olarak kullanıcılarıyla bağlantı kuran hastaların ve personelin sağlığının zenginleştirilmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Bu nedenle, iyileştirici çevrelerin tasarımında sadece fiziksel gereksinimler değil, aynı zamanda zihinsel ve psikolojik talepler de dikkate alınmalıdır. Hastanelerin olumlu etkilerini elde etmek için, hastalar, personel ve ziyaretçiler üzerinde memnuniyet, huzur, tatmin, yaratıcılık gibi etkiler yaratan zihinsel olarak tatmin edici alanlar oluşturmayı hedefleyen destekleyici tasarım uygulanmalıdır. İyileştirici çevre tasarımında deneyim tasarımının kullanılması, insan yaşamının fiziksel, çevresel, sosyal, psikolojik ve zihinsel yönlerini içeren bir bütünsel kavram olan sağlığın katkılarını sağlar. Bu nedenle, iyileştirici çevrelerdeki tasarım sorunlarını çözmek ve uygun koşullar yaratmak için destekleyici tasarım teorisi kullanılmaktadır. Bu yaklaşım, hastaların iyilik hallerini zenginleştirmede iyileştirici çevrelerin önemli bir rol oynadığı temel teorileri içermektedir. Bu teoriler, hastaların psikolojik durumları üzerindeki olumlu uyarıcı etkileri nedeniyle değerlendirilmelidir. İyileştirici çevrelerin kurulumuyla birlikte, iyileştirici çevrelerin psikolojik durumları üzerindeki etkilerini yansıtan önemli yaklaşımlar ortaya çıkmıştır. Bu yaklaşımlar, hastaların psikolojik durumlarını iyileştirmeye odaklanmaktadır ve birçok boyutu ve belirleyiciyi ele almaktadır. Bu yaklaşımlar arasında Ulrich'in \"Destekleyici Sağlık Bakımı Yaklaşımı\" ve Dilani'nin \"Salutogenesis\" ve \"Terapötik Mimarlık\" teorileri bulunmaktadır. Bu teoriler, iyileştirici çevrelerin hastaların iyilik hallerini zenginleştirmede önemli bir rol oynadığını vurgulamaktadır.(AI)