Bu makalede, Türkiye'deki mevsimlik tarım işçilerinin sosyal dışlanma süreçleri incelenmektedir. Mevsimlik tarım işçileri, yeterli iş imkanı bulamadıkları için genellikle memleketleri dışında çalışmak zorunda kalmaktadır. Bu süreçte, tüm aile fertleri, çocuklar da dahil olmak üzere, tarım işçiliği yapmaktadır. İşçiler, gittikleri bölgelerde birçok ayrımcılığa maruz kalmaktadır. Özellikle barınma koşulları sağlıksız ve hijyenik olmayan işçilerin sağlığını olumsuz etkilemektedir. Ayrıca, etnik kökenlerinden dolayı da ayrımcılığa uğrayabilmektedirler. Türkiye'de yaklaşık 300 bin mevsimlik tarım işçisi olduğu tahmin edilmektedir ve çoğunluğu yoksul Kürtlerden oluşmaktadır. Bu nedenle, mevsimlik tarım işçiliği etnisiteyle de ilişkilidir. Sosyal dışlanma kavramı, Fransa'da 1960'lı yıllarda ortaya çıkmış ve 1970'li yıllardaki ekonomik krizle birlikte yaygınlaşmıştır. Sosyal dışlanma, toplumdan dışlanmış olan bireyleri ifade etmektedir. Bu dışlanmış gruplar arasında engelliler, intihara eğilimli kişiler, yaşlılar ve istismara uğrayan çocuklar bulunmaktadır. Bu makalede, mevsimlik tarım işçilerinin sosyal dışlanma süreçleri incelenerek, bu grupların yaşadığı sorunlar ve ayrımcılığa maruz kaldıkları durumlar ele alınmaktadır.(AI)