Serebral palsi, intrauterin dönemde veya yaşamın ilk aylarında beyindeki lezyon veya zedelenme sonucu oluşan bir motor fonksiyon kaybıdır. Bu durum, hareket ve postürde kısıtlamaya neden olur. Serebral palsi, prenatal, perinatal ve postnatal dönemlerde meydana gelebilir ve genellikle prematüre doğum ve düşük doğum ağırlığı gibi risk faktörleriyle ilişkilidir. Hastalığın insidansı 1000 canlı doğumda 2-3 arasında değişmektedir. Serebral palsi, motor defisitlerle kendini gösterir ve aktivitelerde ve fonksiyonel hareketlerde kısıtlamalara yol açar. Duyu ve algılamada bozukluklar, bilişsel yetersizlik, iletişim ve davranış sorunları, nöbetler ve kas-iskelet sistemi komplikasyonları gibi ek bulgular da görülebilir. Serebral palsi, kranial görüntüleme bulgularıyla teşhis edilebilir ve en sık görülen bulgular periventriküler beyaz cevher değişikliği, bazal ganglion hasarı, kortikal ve subkortikal hasardır. Serebral palsi, spastik, diskinetik ve ataksik olmak üzere üç grupta sınıflandırılır, ancak bu gruplar arasında bazı özelliklerin birleşimi de görülebilir. Spastik serebral palsi en yaygın tip olup hastaların çoğunluğunu oluşturur. Serebral palsi, bireylerin motor düzeyine bağlı olarak farklı etkiler gösterebilir ve mobilite seviyeleri kaba motor fonksiyon sınıflama sistemiyle değerlendirilir.(AI)
Atıf Sayısı :
