Bu çalışmanın amacı, ilk yardım ve acil yardım programı öğrencilerine verilen temel ve ileri yaşam desteği eğitiminde öğrenme tipinin etkisini incelemektir. Sağlık eğitiminin temel amacı, öğrencilerin pratik olarak öğrenmesini sağlamaktır. Bu nedenle, uygulamalı öğretim, eğitim programlarının vazgeçilmez bir unsuru haline gelmiştir. Eğitimin yeterliliğini belirleyen kriterler, teorik bilginin uygulama ile entegrasyonu ve öğrencilerin laboratuvarlarda uygun malzemelerle düzenlenen eğitim ortamında ve ardından uygulama alanlarında yaparak ve yaşayarak öğrenmesidir. Acil Sağlık Hizmetleri Yönetmeliği'ne göre, \"Acil sağlık hizmetleri konusunda özel olarak eğitimli ekipler tarafından sağlık araç ve gereçleri desteğiyle olay yerine ve hastaneye taşınma sırasında sunulan hizmetlerin tümüdür\". Nitelikli sağlık hizmetlerinin sunulmasında şüphesiz nitelikli insan kaynakları gerekmektedir. Ancak, \"tıbbi ekipman desteği\" eksikliği nedeniyle zaman zaman \"yaparak ve yaşayarak öğrenme\" fenomeni teknik altyapıyı etkileyebilir. Öğrencilerin pratik yapmaları için yeterli laboratuvar olanaklarının olduğunu unutmamalıyız. Özellikle meslek yüksekokulu eğitimi bir üniversite eğitimi olduğunu unutmamalıyız. Sağlık teknisyenleriyle yapılan bir çalışmada, Sağlık Meslek Yüksekokullarının eğitim programlarının, öğrenme ortamlarının ve laboratuvar altyapılarının yeterli olmadığı ve geliştirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Paramedikler, çalışma alanlarında öncü hastane dışı acil tıbbi müdahale yetkisine sahip olan meslek grubudur ve hastaneye ulaşana kadar hastanın vital bulgularını takip ederek görevleri gereği farmakolojik ve tıbbi malzemeleri kullanma yetkisine sahiptir.(AI)