Orlando, hemşirelikte etkileşim kuramını hasta ve hemşire arasındaki etkileşim üzerine kurmuştur. Ona göre her hasta bireyseldir ve ihtiyaçları farklıdır. Hastanın ihtiyaçları karşılanmadığında kendini iyi hissetmez. Bu nedenle temel amaç, hastanın ihtiyaçlarının karşılanarak kendini iyi hissetmesini sağlamaktır. Orlando, etkili hemşire-hasta etkileşimini hastanın davranışı, hemşirenin tepkisi ve hemşirenin faaliyeti olarak tanımlar. Eğer hastanın davranışında iyileşme varsa süreç sonlandırılır, yoksa sürece tekrar başlanır ve sonunda değerlendirilir. Orlando'nun teorisi, hemşirelik sürecinin elementlerini ortaya koyan ve vurgulayan ilk teoridir. Hemşirelerin amaçlı ve mantıklı düşünen profesyoneller olarak gelişiminde önemli bir rol oynamıştır. Orlando, teorisini gerçek hemşire-hasta ilişkilerine dayanarak geliştirmiştir ve bu verilerin analizine dayanarak teorisini yapılandırmıştır. Orlando'nun teorik çalışması hem araştırma hem de uygulama temellidir.(AI)
Atıf Sayısı :
