Bu çalışmanın amacı, Türkiye'deki ortaokul öğrencileri arasında kardeş şiddetinin aile yapısı ve ebeveynlerin eğitim düzeyi ile ilişkisini incelemektir. Çocuklar genellikle doğumdan itibaren ebeveynleriyle etkileşim halindedir ve ebeveynler, çocuk yetiştirme sürecinde tutum ve davranışlarını sergileyerek çocukların davranışlarını doğrudan etkiler ve onlara model olurlar. Ancak, ailelerin çocuk yetiştirme yöntemlerine bakılmaksızın, çocuklar bazen duygusal zarar eşliğinde fiziksel cezaya maruz kalabilir. Özellikle, ebeveynler bazen çocuklarının gelişimini olumsuz yönde etkileyen şiddet veya ihmal davranışları sergilerler. Çocuk istismarı, çocuklara yönelik her türlü şiddet olarak tanımlanır ve Türkiye'de diğer ülkelerde olduğu gibi sıkça görülür. İstismar, çocukların fiziksel, zihinsel ve psikolojik gelişimini olumsuz yönde etkiler. Kardeş şiddeti ise çocuk istismarının bir alt kategorisi olup, genellikle ihmal edilir. Kardeş ilişkileri genellikle insanların hayatlarında uzun süre devam eder ve onları güçlü bir şekilde etkiler, bu nedenle kardeş şiddeti ve bunun bilinmemesi ciddi olumsuz sonuçlara yol açabilir. Kardeş şiddetini tanımlamak zor olabilir çünkü tanımlar ülkeye ve kültüre göre değişebilir. Çok genel anlamda, kardeş şiddeti, bir çocuğun kardeşi tarafından fiziksel, duygusal veya cinsel olarak istismar edilmesi olarak tanımlanır. Duygusal istismar, çocukta korku ve endişe yaratan tehditler ve eylemlerden oluşurken, fiziksel istismar, çocuğu fiziksel olarak zarar vermek amacıyla yapılan eylemleri ifade eder. Bu çalışma, Türkiye'deki ortaokul öğrencileri arasında kardeş şiddeti ile aile yapısı ve ebeveynlerin eğitim düzeyi arasındaki ilişkiyi incelemektedir.(AI)