Bu makalede, COVID-19 pandemisi sırasında stigmatizasyonun etkileri incelenmektedir. Stigmatizasyon, bir kişinin zihinsel bozukluk, etnik köken, uyuşturucu kullanımı veya fiziksel engel gibi niteliklere dayalı olarak kusurlu veya itibarını yitirmiş olarak değerlendirilmesidir. Damgalanma süreci genellikle dört adımda gerçekleşir: insanlar kategorize edilir, etiketlenir, istenmeyen özelliklerle ilişkilendirilir ve dışlanır. Damgalanan kişiler, toplumun bir üyesi olmadıklarını düşünebilirler ve bu da yalnızlık hissi ve içe kapanmaya neden olabilir. Damgalanmanın sonuçları arasında ruhsal hastalıkların ortaya çıkması, özgüvenin azalması ve durumun kötüleşmesi yer alır. Ayrıca, damgalanma ve ayrımcılık beklentisi, sağlık hizmeti talebinde gecikmelere, bulaşma riskinin artmasına ve tedaviye uyumun azalmasına yol açabilir. Örneğin, kanser hastalarının yardım almakla ilgili olumsuz tutumları, erken tanı ve tedavi sürecini etkileyebilir. Damgalanmış insanların bakıma erişme olasılıkları daha düşük olabilir, çünkü bakımın kendileri için faydasız olduğunu düşünebilirler. Bu nedenle, COVID-19 pandemisi sırasında damgalanmanın etkileri göz önünde bulundurulmalı ve toplumun bu konuda bilinçlendirilmesi önemlidir.(AI)