Günümüzde estetik tedavilerin planlanmasında dişleri çevreleyen sert ve yumuşak dokuların değerlendirilmesi önemlidir. Bu dokular arasında periodontal fenotip, gingival biyotip ve gingival morfoloji gibi terimler bulunmaktadır. Periodontal fenotip, diş eti kalınlığı, keratinize doku genişliği ve alveoler kemik kalınlığını içeren bir yapıdır. Bu faktörlerin birbiriyle ilişkisi, tedavi sonuçlarını etkileyebilir. Özellikle ince diş eti biyotipi olan bireylerde diş eti çekilmesi ve periodontal hastalığın ilerleme hızı daha fazla olabilir. Bu nedenle ortodontik tedaviler, protetik tedaviler, diş çekimi ve implant cerrahisi gibi işlemler öncesinde hastaların periodontal fenotip açısından değerlendirilmesi gerekmektedir. Diş eti kalınlığı, diş eti genişliği, papil yüksekliği ve kron formu arasındaki ilişkilerle ilgili birçok çalışma bulunmaktadır. Son yıllarda ise bukkal alveoler kemik kalınlığı ve diş eti biyotipi arasındaki ilişki üzerine yapılan çalışmalar artmıştır. İnce fenotipli bireylerde mukogingival periodontal cerrahi işlemler zorluklarla karşılaşabilirken, kalın fenotipli bireylerde ise diş eti kenarının koronal yönde tekrar eski haline gelebileceği gösterilmiştir. Diş eti kalınlığı, periodontolojide önemli bir ilgi konusu haline gelmiştir ve tedavi planlamasında dikkate alınması gereken bir faktördür.(AI)