Bu bölümde, diş çürüğünün plak oral biyofilm ve fermente olabilen karbonhidratlara maruz kalması sonucu meydana gelen bir hastalık olduğu ve çürüğün ilerleyerek diş kaybına yol açabileceği belirtilmektedir. Diş çürüğü sürecinde mine ve dentin dokusunun demineralizasyon ve remineralizasyon döngüleriyle kalsiyum ve fosfat iyonlarını kaybettiği ve kazandığı ifade edilmektedir. Çürüğün başlangıç aşamasında mine yüzeyinin altında demineralize alanlar bulunurken, çürük dentine doğru ilerledikçe minenin yüzeyinde kavitasyon oluşmaya başladığı belirtilmektedir. Çürüğün dört tabakadan oluştuğu ve mineral kaybının prizmaların merkezinden başladığı ifade edilmektedir. Yüzeyel tabaka çürüğün en dış kısmında bulunurken, çürüğün gövdesi mine çürüğünün hacimsel olarak en geniş kısmını oluşturmaktadır. Karanlık tabaka ise çürüğün gövdesinin altında bulunur ve mikroporlara dönüşen geniş porlara sahiptir. En derin tabaka olan saydam tabaka ise çürük ile sağlam mineyi birbirinden ayırmaktadır. Kavitasyonsuz lezyonlarda, dişin remineralizasyon kapasitesinden yararlanmak için önce oral ortamın dengesinin remineralizasyon lehine çevrilmesi gerektiği vurgulanmaktadır.(AI)
Atıf Sayısı :
