Bu makalede, dişeti çekilmelerinin tedavisinde tünel tekniğinin kullanılması üzerine yapılan çalışmalar incelenmiştir. Dişeti çekilmesi, dişeti kenarının mine sement sınırının apikaline doğru yer değiştirmesiyle kök yüzeyinin açığa çıkması olarak tanımlanmaktadır. Bu durumun etiyolojisinde birçok faktör rol oynamaktadır ve zamanla kök yüzeylerinin örtülmesini amaçlayan tedavi yaklaşımları geliştirilmiştir. Sistematik derlemelerde, koronale kaydırılan flep ve bağ doku greftinin birlikte kullanımının en etkili cerrahi teknik olduğu belirtilmiştir. Ancak bu teknikte kullanılan vertikal insizyonlar doku kanlanmasını bozabilmekte ve estetiği olumsuz etkileyebilmektedir. Bu nedenle, periodontal plastik cerrahi alanında yapılan yeniliklerle birlikte tünel tekniği ve modifikasyonları geliştirilmiştir. Tünel tekniği, daha az insizyon gerektiren bir yaklaşım olup flep ve greftin kan desteğini arttırmaktadır. Bu sayede bölgenin beslenmesi sağlanmakta ve ameliyat sonrası büzülme azalmaktadır. Miller I ve II sınıf dişeti çekilmelerinde tünel tekniğiyle tahmin edilebilir bir kök kapama elde edilebilmektedir. Ancak Miller III sınıf dişeti çekilmelerinde kısmi kök kapama sağlanabileceği belirtilmektedir. Bu çalışmalar, dişeti çekilmelerinin tedavisinde tünel tekniğinin etkili bir yöntem olduğunu göstermektedir.(AI)