Tek akciğer ventilasyonu, bir akciğerin kollabe olması durumunda diğer akciğerin hastanın ventilasyonunu sağlamak için kullanılan bir yöntemdir. Bu yöntem, cerrahi işlemin yapılacağı akciğerin izole edilmesini ve diğer akciğerin fonksiyonel olarak çalışmasını sağlar. Tek akciğer ventilasyonu, toraks cerrahisinde kullanılan bir anestezik yaklaşımı gerektirir ve cerrahi girişimin özelliklerine bağlı olarak rölatif ve kesin endikasyonlara sahiptir. Bu yöntemin kullanılması sırasında bazı zorluklar ortaya çıkabilir. Hastanın anestezi altında olması ve kas gevşetici etkisi nedeniyle diaframın direncinin azalması, abdominal yapıların akciğere olan basısını artırarak ventilasyon-perfüzyon oranını bozar. Ayrıca kollabe olan akciğerin ventile olmaması ve perfüzyonun devam etmesi, sağdan sola şant gelişimine neden olur ve hipoksemiye yol açar. Bu durum, hipoksik pulmoner vazokonstriksiyon gelişmesiyle hafifler ve perfüzyon altta kalan akciğere yönlendirilir. Atelektazi de tek akciğer ventilasyonu sırasında sık görülebilir ve gerektiğinde recruitment manevrası yapılabilir. Bu manevra ile ölü boşluk ventilasyonu azalır ve ventile olan alveoller artar. TAV uygulanması, çift lümenli endotrakeal tüp kullanılarak gerçekleştirilir.(AI)