Hiperosmolar Hiperglisemik Durum (HHD), diyabetin ciddi bir akut komplikasyonudur ve hiperglisemi ile karakterizedir. Bu durum, diyabet nedeniyle hastaneye yatırılan hastaların yaklaşık %1'inde görülür. HHD, genellikle 50 yaşın üzerindeki kişilerde ve tip 2 diyabet hastalarında daha sık görülür. HHD'nin tetikleyici faktörleri arasında enfeksiyonlar, akut koroner sendrom, serebrovasküler olaylar, sindirim sistemi problemleri, böbrek yetersizliği, endokrin sistem hastalıkları ve karbonhidrat metabolizmasını etkileyen ilaçlar yer alır.HHD'nin tanısı, plazma glukoz düzeyinin çok yüksek olması, ozmolaritenin yüksek olması ve ketonüri veya ketonemi olmamasıyla konulabilir. HHD'li hastaların çoğunda hafif hiponatremi görülür. Ancak, ozmotik diürezis olan hastalarda, yüksek serum glukoz konsantrasyonuna rağmen normal veya yüksek serum sodyum konsantrasyonu görülebilir. Psödohiponatremi adı verilen bir durumda ise hiperlipidemi nedeniyle elektrolit analizlerinde yanıltıcı sonuçlar elde edilebilir.HHD hastalarında susama hissinin azalması ve renal idrar konsantrasyonunun bozulması nedeniyle sıvı kaybı daha belirgin olabilir. Hastaların ilk değerlendirmesi, kardiyorespiratuar durum, hacim durumu ve zihinsel durumun değerlendirilmesini içermelidir. HHD'li hastalarda elektrolit ve sıvı kaybı ön plandadır. Laboratuvar bulguları arasında yüksek plazma glukoz seviyesi ve ozmolarite bulunur.HHD, ciddi bir durum olup mortalite oranı %10-40 arasında değişmektedir. İleri yaş ve komorbiditeye sahip hastalarda mortalite riski daha yüksektir. HHD'nin erken tanı ve tedavisi önemlidir ve prognozu iyileştirebilir.(AI)