Bağlanma kuramı, bebeklerin kendilerinden daha büyük ve daha akıllı olarak gördükleri bakım verenleriyle kurmaya çalıştığı duygusal bağlantıyı açıklamaktadır. Bu bağlantı, bireyin hayatındaki ilk temel ilişki olarak kabul edilir ve hayat boyunca kuracağı diğer bağlantılar için temel oluşturur. Bağlanma ilişkisi, anne ile bebek arasında doğumdan sonra ilk saatlerde başlamaktadır ve tüm çocuk yetiştirme koşullarında gelişmesi beklenmektedir. Bağlanma kuramı, bireyin birincil bakım vereniyle kurduğu ilişkinin niteliğinin, ruh ve beden sağlığını etkilediğini düşünmektedir. John Bowlby tarafından geliştirilen bu kurama göre, birey varlığını sürdürmek ve güvenliğini sağlamak amacıyla birincil bakım vereniyle yakınlık kurabileceği fiziksel bir durum aramaktadır. Bağlanma davranışının öncelikli hedefi, içgüdüsel ihtiyaçların karşılanmasıdır. Bağlanma kuramı, anne-bebek ilişkisine değerli bir bakış açısı kazandırmaktadır. Mary Ainsworth da bağlanma kuramının gelişimine katkıda bulunmuş ve çocukların bağlılık örüntülerini tanımlamıştır. Bu kuram, psikiyatri alanında birçok çalışmaya ilham vermiştir. Bağlanma kuramı, bebeklerin anneyle kurduğu ilişkinin doğuştan gelen ve biyolojik kökenleri olan bir ilişki olduğunu vurgulamaktadır. Bu ilişki, bebeğin davranışlarıyla ifade edilir ve sonraki ilişkiler için temel belirleyici olarak kabul edilir. Bağlanma gelişimi süreç gerektiren ve devamlılığı olan bir oluşumdur. Anne ile bebek arasındaki bu ilişki, doğumdan sonra başlar ve yaklaşık iki ila üç yıl boyunca bebeğin zihinsel şemalarını şekillendirmeye devam eder. Bu süreçte bebeğin tam bağımlı bir bireyden kendine yetebilen bir bireye dönüşmesi sağlanır.(AI)