Laparoskopi, jinekolojide sıkça kullanılan bir cerrahi prosedürdür. Bu prosedürde, karın içine erişim sağlamak için küçük insizyonlar yapılır ve bir laparoskop kullanılır. Laparoskopik cerrahi, laparotomiye göre daha hızlı iyileşme, daha kısa hastanede kalış süresi ve daha az ağrı gibi avantajlara sahiptir. Ancak laparoskopiye özgü bir risk de vardır, bu da ilk girişin kapalı bir şekilde yapılmasıdır. Bu kapalı giriş, özellikle daha önce ameliyat geçirmiş hastalarda damar veya organ hasarına neden olabilir. Bu nedenle, giriş teknikleri önemlidir ve en güvenli giriş tekniği konusunda farklı görüşler vardır. Laparoskopik prosedürlerdeki komplikasyonlar, veress iğnesi yerleştirilmesi, pnömoperitoneum oluşturulması, karına ulaşılması ve birincil trokar yerleştirilmesi gibi aşamalarda ortaya çıkabilir. Komplikasyon riskinin değerlendirilmesi önemlidir ve bu riskin minimize edilmesi için dikkatli bir şekilde hareket edilmelidir. Laparoskopi ile ilişkili komplikasyonlar arasında ölüm, vasküler yaralanma, iç organ yaralanması, gaz embolisi, katı organ yaralanması, başarısız giriş gibi ciddi komplikasyonlar bulunmaktadır. Bunun yanı sıra, laparoskopik girişle ilişkili daha küçük komplikasyonlar da meydana gelebilir. Laparoskopik giriş için en eski ve en yaygın kullanılan teknik, veress iğnesi kullanımıdır. Bu teknik, periton boşluğuna bir iğnenin sokulması, gaz insüflasyonu ve bir trokarın yerleştirilmesini içerir. Veress iğnesi yerleştirilirken dikkatli olunmalı ve olası komplikasyonlar göz önünde bulundurulmalıdır.(AI)