Abortus, gebelik kaybı anlamına gelir ve genellikle gebeliğin ilk ve ikinci trimesterinde kanama ile birlikte ortaya çıkar. Dünya Sağlık Örgütü'ne göre, abortus, gebelik materyalinin 20. haftadan önce kaybedilmesi veya sonlandırılması veya fetüsün 500 gramın altında doğması olarak tanımlanır. Spontan abortuslar, gebeliklerin en sık karşılaşılan komplikasyonudur ve tüm gebeliklerin yaklaşık %13-26'sı abortus ile sonuçlanır. Abortuslar, meydana geliş zamanına, meydana geliş şekline ve tamamlanma şekline göre sınıflandırılabilir. Subklinik abortuslar, gebeliğin hemen ardından meydana gelen ve genellikle kadınların farkında olmadığı durumlardır. Erken abortuslar, gebeliğin 0-12. haftalarında meydana gelirken, geç abortuslar 13-20. haftalar arasında ortaya çıkar. Abortuslar ayrıca spontan abortuslar ve provake (indüklenmiş) abortuslar olarak da sınıflandırılabilir. Spontan abortuslar, cerrahi veya medikal müdahale olmadan gerçekleşen istenmeyen gebeliklerdir. Provake abortuslar ise terapötik (gebeliğin annenin veya fetusun sağlığını tehlikeye soktuğu durumlarda) veya istemli (tıbbi bir endikasyon olmaksızın istenmeyen gebeliklerin sonlandırılması) olarak gerçekleştirilir. Abortuslar ayrıca tamamlanma şekillerine göre de sınıflandırılabilir. Komplet abortus, gebelik materyalinin tamamının atıldığı durumdur, inkopmlet abort ise gebelik materyalinin bir kısmının atıldığı ancak bir kısmının kavitede kaldığı durumdur. Abortus imminens, gebeliğin 20. haftasından önce cervikal kanalın kapalı olduğu ancak vaginal kanamanın olduğu durumu ifade ederken, abortus insipiens, kaçınılmaz düşük anlamına gelir ve servikal kanalın açık olduğu durumu ifade eder. Abortuslar farklı semptomlarla ortaya çıkar ve tedavi yöntemleri değişebilir.(AI)