Antenatal fetal iyilik testleri, gebelik sürecinde bebeğin sağlık durumunu değerlendirmek için kullanılan yöntemlerdir. Bu testler, ultrasonografi ve diğer izlem teknikleriyle bebeğin kalp atışlarını ve kan akışını kontrol etmeyi amaçlar. Bu sayede, bebeğin oksijen eksikliği gibi durumlarla karşılaşması durumunda erken müdahale edilebilir. Ancak bazı ani durumlar, örneğin plasenta ayrılması veya umbilikal kord prolapsusu gibi durumlar, antenatal fetal izlem testleriyle öngörülemeyebilir ve bu durumlarda bebeğin ölümü engellenemeyebilir. Test sonuçları, asidemi veya hipoksemi gibi durumlarla ilişkili olabilir, ancak asit-baz değişikliğinin süresi ve şiddeti hakkında bilgi veremez, bu nedenle uzun vadeli neonatal sonuçları tahmin etmek zordur. Ayrıca, prematürite, bebeğin uyku durumu, annenin ilaç kullanımı, sigara içimi ve bebeğin santral sinir sistemi anomalileri gibi faktörler de antenatal fetal izlem testlerini olumsuz etkileyebilir. Bu testler arasında maternal fetal hareket algılama, non-stres testi (NST), kontraksiyon stres testi (KST), biofiziksel profil (BFP), modifiye BFP ve umbilikal arter Doppler değerlendirmesi bulunmaktadır. NST, antenatal fetal iyilik halinin en yaygın kullanılan yöntemidir ve elektronik fetal monitör ile gerçekleştirilir. Bu testler, bebeğin kalp atım hızını, varyasyonunu ve sinüzoidal desenini değerlendirir. Fetal hareketlerin değerlendirilmesi de önemlidir ve gebeliğin 20. haftasından itibaren bebeğin hareketlerinin takip edilmesi önerilir. Fetal hareketlerin azalması, kötü perinatal sonuçlarla ilişkili olabilir. NST ve diğer antenatal fetal iyilik testleri, bebeğin sağlık durumunu izlemek ve gerektiğinde müdahale etmek için önemli araçlardır.(AI)