Predilatasyon Vs Direkt Stentleme: Hangi Lezyonda Ne Zaman?
Anahtar Kelimeler
Koroner arter hastalıklarının tedavisinde perkütan koroner girişim ve stent implantasyonu, günümüzde en yaygın revaskülarizasyon yöntemlerinden biri olarak öne çıkmaktadır. Stent implantasyonu öncesinde iki yaklaşım tercih edilmektedir: predilatasyon ardından stentleme (PS) ve doğrudan stentleme (DS). PS, balon dilatasyonu ile lezyonun hazırlanmasını sağlayarak stentin hedef bölgeye daha kolay ilerlemesine ve homojen açılımına zemin hazırlar; aynı zamanda rezidüel stenoz, disseksiyon ya da akım bozukluğu gibi bulguların ortaya konulmasına olanak tanıyarak ileri tekniklerin gerekliliğini gösterebilir. Bununla birlikte, ek işlem basamağı prosedür süresini ve kontrast yükünü artırdığı gibi komplikasyon riskini de yükseltebilir. DS ise balon aşamasını atlayarak işlemi basitleştirir, süreyi kısaltır ve kontrast-radyasyon maruziyetini azaltır; bu nedenle özellikle STEMI veya hemodinamik instabilite gibi acil senaryolarda avantajlıdır. Ayrıca balona bağlı intimal travma ve distal emboli ihtimalini ortadan kaldırır. Ancak uzun, kalsifik, tortiyöz veya bifürkasyon lezyonlarında yetersiz ekspansiyon ve malappozisyon riski belirginleşir. Strateji seçimi; hastaya ait klinik özellikler (ör. diyabet, böbrek fonksiyon bozukluğu, frajilite), lezyon morfolojisi (uzunluk, kalsifikasyon, tortiyozite, bifürkasyon, ostial tutulum), mevcut cihaz teknolojileri (stent profili, balon çeşitleri, aterektomi ve intravasküler görüntüleme) ve operatör deneyimi bir arada değerlendirilerek yapılmalıdır. Güncel ince strutlu stentler, gelişmiş balon teknolojileri ve görüntüleme yöntemleri her iki stratejinin de güvenli uygulanabilirliğini artırmış olup, sonuç olarak PS ve DS girişimsel kardiyolojide birbirini dışlamayan, uygun hasta ve lezyona göre tamamlayıcı yaklaşımlar olarak değerlendirilmektedir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
