Transkutanöz Pacemaker (TKP), farmakolojik tedaviyle cevap alınamayan veya ilaç için zaman olmayan hemodinamik açıdan stabil olmayan bradiaritmilerde köprü görevi gören tedavi olarak da adlandırılan geçiş tedavisi olarak hayat kurtarıcı öneme sahiptir. TKP’de elektriksel uyarı göğüs duvarı üzerinden miyokarda iletilir ve genellikle ventriküler pacing oluşturur. Yakalama (capture)’ın varlığı elektrokardiyografi (EKG)’de geniş QRS ve T dalgası olarak ortaya çıksa da ayrıca nabız, kan basıncı, ultrasonografi ile de doğrulanmalıdır. Endikasyonlar arasında atropine ve diğer ilaçlara cevap alınamayan semptomatik bradikardiler, ileri derece atriyoventriküler (AV) bloklar, akut miyokard enfarktüsü (MI)’ya bağlı bradiaritmiler ve köprü tedavi durumu gibi nedenler yer almaktadır. Mutlak kontrendike olduğu bir durum yoktur. Bununla birlikte uzun süreli kullanımı sürdürülebilir değildir. Elektrot yerleşimi açısından anteroposterior yerleşim, daha düşük pacing eşiğine imkan verdiği için öncelikli tercih edilebilir. Başlangıçta genellikle 40–80 mA ile başlanıp, yakalama sağlandıktan sonra sağlanan değerin 5–10 mA üzerinde olacak şekilde bırakılmalıdır. Ağrı ve rahatsızlık sık görülen komplikasyonlardandır. Ek olarak dermatolojik problemler, kasılmalar, yalancı yakalama, aritmiler ve cihaz interferansı gibi durumaları da görülebileceği için bilinci açık, oryante-koopere hastalarda sedoanaljezi önerilmektedir. Sonuç olarak; TKP hızlı, noninvaziv ve hayat kurtarıcı bir yöntemdir. Doğru endikasyonda erken başlanılmalı, mekanik capture teyit edilmeli, hasta konforu için analjezi/sedasyon sağlanmalı ve sürekli monitorizasyon yapılmalıdır.