Transkutanöz Pacemaker (TKP), farmakolojik tedaviyle cevap
alınamayan veya ilaç için zaman olmayan hemodinamik açıdan stabil olmayan
bradiaritmilerde köprü görevi gören tedavi olarak da adlandırılan geçiş
tedavisi olarak hayat kurtarıcı öneme sahiptir. TKP’de elektriksel uyarı göğüs
duvarı üzerinden miyokarda iletilir ve genellikle ventriküler pacing oluşturur.
Yakalama (capture)’ın varlığı elektrokardiyografi (EKG)’de geniş QRS ve T
dalgası olarak ortaya çıksa da ayrıca nabız, kan basıncı, ultrasonografi ile de
doğrulanmalıdır. Endikasyonlar arasında atropine ve diğer ilaçlara cevap
alınamayan semptomatik bradikardiler, ileri derece atriyoventriküler (AV)
bloklar, akut miyokard enfarktüsü (MI)’ya bağlı bradiaritmiler ve köprü tedavi
durumu gibi nedenler yer almaktadır. Mutlak kontrendike olduğu bir durum
yoktur. Bununla birlikte uzun süreli kullanımı sürdürülebilir değildir. Elektrot
yerleşimi açısından anteroposterior yerleşim, daha düşük pacing eşiğine imkan
verdiği için öncelikli tercih edilebilir. Başlangıçta genellikle 40–80 mA ile
başlanıp, yakalama sağlandıktan sonra sağlanan değerin 5–10 mA üzerinde olacak
şekilde bırakılmalıdır. Ağrı ve rahatsızlık sık görülen komplikasyonlardandır.
Ek olarak dermatolojik problemler, kasılmalar, yalancı yakalama, aritmiler ve
cihaz interferansı gibi durumaları da görülebileceği için bilinci açık,
oryante-koopere hastalarda sedoanaljezi önerilmektedir. Sonuç olarak; TKP
hızlı, noninvaziv ve hayat kurtarıcı bir yöntemdir. Doğru endikasyonda erken
başlanılmalı, mekanik capture teyit edilmeli, hasta konforu için
analjezi/sedasyon sağlanmalı ve sürekli monitorizasyon yapılmalıdır.
Kitap Adı:
Acil Tıpta Tedavi Girişimleri
Atıf Sayısı :
