Bu çalışma, yapay zekâ teknolojilerinin kültürel mirasın korunması, belgelenmesi ve gelecek kuşaklara aktarılmasındaki rolünü incelemektedir. Kültürel miras, toplumların kimlik ve aidiyet duygusunu besleyen temel bir değer olarak görülmekte; dijitalleşme süreciyle birlikte mirasın sürdürülebilir biçimde korunması yeni bir boyut kazandırdığı görülmektedir. UNESCO’nun 1972 tarihli sözleşmesiyle başlayan uluslararası koruma anlayışı, günümüzde dijital arşivleme, sanal müzeler, artırılmış (AR) ve sanal gerçeklik (VR) uygulamalarıyla desteklenmektedir. Yapay zekâ; makine öğrenmesi, derin öğrenme ve doğal dil işleme yöntemleriyle kültürel verilerin analizinde, görsel dokümantasyonda ve yeniden üretim süreçlerinde önemli katkılar sunmaktadır. Uluslararası proje, bulut tabanlı veri yönetimi, büyük veri madenciliği ve oyunlaştırma yaklaşımlarıyla kültürel mirasın erişilebilirliğini artırmaktadır. Ayrıca derin öğrenme modelleri aracılığıyla mekânsal ve biçimsel verilerin yorumlanması, somut olmayan mirasın örüntülerinin ortaya çıkarılmasını mümkün kılmaktadır. Etik açıdan, dijitalleştirme süreçlerinin insan merkezli yürütülmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Mahremiyet, temsil ve telif hakkı gibi konular dijital koruma çalışmalarında kritik öneme sahiptir. Dijital teknolojiler, erişilebilirlik açısından fırsatlar sunarken, kültürel mirasın metalaşması riskini de beraberinde getirmektedir. Sonuç olarak, yapay zekâ destekli dijital koruma yöntemleri, kültürel mirasın sürdürülebilir biçimde korunmasına ve toplumların tarihsel belleğinin güvenilir bir biçimde geleceğe taşınmasına olanak sağlamaktadır.