Diabetes mellitus (DM)
gelişiminde bağırsak mikrobiyotası, mikrobiyal çeşitlilik ve metabolizma
farklılıklarına bağlı olarak bir risk faktörü oluşturmaktadır. Bağırsak
mikrobiyomundaki değişiklikler DM'nin ve ilişkili komplikasyonların
patogenezine katkıda bulunmaktadır. Firmicutes şubesinden
ve Clostridia sınıfından izolatların Tip 2 DM'li hastaların bağırsak
mikrobiyomunda daha düşük seviyelerde olduğu gösterilmiştir.
Firmicutes/Bacteroidetes oranının Tip 2 DM’li hastalarda daha düşük
konsantrasyonlarda olduğu bulunmuştur. Tip 1 DM’li hastalarda, coğrafi konumdan
bağımsız olarak, bağırsaktaki proinflamatuar ortamın, Bacteroidetes'in artan
göreceli bolluğu ve Firmicutes'un azalmış seviyesi kombinasyonuyla ilişkili
olduğu bildirilmiştir. Bağırsak mikrobiyotası
birbiri ile iç içe geçmiş olan metabolik yol, immünolojik yol ve nöroendokrin
yol olmak üzere temelde üç mekanizma ile DM’yi etkilemektedir. Bağırsak mikrobiyotası
disbiyozu ve Tip 2 DM’yi birbirine bağlayan kronik düşük dereceli inflamasyon
ve oksidatif stresle ilişkili metabolik faktörlerin, DM komplikasyonlarının
başlangıcını ve ilerlemesini etkileyen faktörlerle aynı olduğu görülmektedir.
Bu ilişki, bağırsak mikrobiyotasının modülasyonunun, DM ve ilişkili
komplikasyonlarının yönetiminde umut verici bir strateji olabileceğini
düşündürmektedir. Diabetes mellituslu
hastalarda hastalığın seyrinin hafifletilmesinde umut vadeden bir yaklaşım,
bağırsak mikrobiyotasının miktarının ve bileşiminin değiştirilmesidir. Diabetes mellitus için bağırsak
mikrobiyotasını probiyotikler, prebiyotikler, sinbiyotikler ve fekal mikrobiyal
transplantasyonla düzenlemeye odaklanmaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
