Konjenital diyafram hernileri (KDH), özellikle yenidoğan döneminde ciddi morbidite ve mortaliteye neden olan önemli bir cerrahi patolojidir. Diyaframdaki gelişimsel defektler sonucu abdominal organların toraks boşluğuna yer değiştirmesiyle ortaya çıkar; olguların çoğunu Bochdalek, daha azını Morgagni hernileri oluşturur. Prenatal tanı olanaklarının gelişmesi, doğumun uygun merkezlerde planlanmasını ve multidisipliner yaklaşımı mümkün kılmıştır. Temel tedavi cerrahi olmakla birlikte, pulmoner hipoplazi ve hipertansiyonun hastalık seyrindeki belirleyici etkisi nedeniyle solunum ve hemodinamik destek tedavide kritik önemdedir. Tarihsel süreçte tanımlamalar 16. yüzyıla uzanmakta olup, cerrahi başarı 20. yüzyılın ortalarından itibaren artmıştır. ECMO’nun kullanıma girmesi ve ventilasyon stratejilerinin gelişmesi sağkalımı artırmış; prenatal girişimler içinde FETO yöntemi akciğer gelişimini destekleyen en etkin tekniklerden biri hâline gelmiştir. Güncel yönetim, stabilizasyon sonrası cerrahi onarımı, minimal invaziv yaklaşımların kullanımını ve uzun dönem multidisipliner izlem modellerini içermektedir. Bu doğrultuda KDH’nin yönetimi yalnızca cerrahi tamire değil, yenidoğan yoğun bakım uygulamalarının optimizasyonuna ve bütüncül hasta yönetimine dayanmaktadır.
Atıf Sayısı :