Bu bölüm, iş yerinde kötü muamele olgusunu örgütsel psikoloji perspektifinden ele almakta ve bu yaygın ancak çoğu zaman görünmez ve dile getirilmez sorunun, modern örgütsel yaşamda sessiz bir epidemiye dönüştüğüne dikkat çekmektedir. İş yerinde kötü muamele, çalışanların iyi oluşu, motivasyonu, iş doyumu ve örgütsel bağlılığında azalma gibi bireysel düzeyde; üretkenlikte düşüş, iş gücü devrinde artış, sağlıkla ilgili maliyetlerde yükselme ve kurumsal itibarda zedelenme gibi örgütsel düzeyde ciddi sonuçlar doğurmaktadır. Kötü muamele, hem kişilerarası hem de kurumsal düzeylerde ortaya çıkabilir. Bu bölümde, kişilerarası kötü muamelenin üç yaygın biçimi olan işyeri nezaketsizliği, psikolojik taciz (mobbing) ve istismarcı yöneticiliğe; kurumsal düzeyde ise örgütsel ayrımcılık ve cinsiyetçilik olgularına odaklanılmaktadır. Bu davranışların örgütsel bağlamdaki öncülleri ile bireysel ve kurumsal sonuçları, kuramsal ve görgül alan yazın temelinde kapsamlı biçimde incelenmektedir. Ayrıca, kötü muamelenin önlenmesi ve ele alınmasına yönelik birincil (önleyici), ikincil (düzeltici) ve üçüncül (sağaltıcı) müdahale stratejileri ele alınmaktadır. Birincil müdahale kapsamında etkili eğitim programlarının tasarımına ilişkin temel adımlar olan ihtiyaç analizi, öğretim tasarımı ve değerlendirme stratejileri de ayrıntılı biçimde açıklanmaktadır. Bölüm, okuyuculara iş yerinde kötü muameleye ilişkin sağlam bir kavramsal temel sunmayı ve bu davranışların önlenmesi ve ele alınmasında bireysel ve kurumsal sorumluluk bilincini geliştirmeyi amaçlamaktadır.