Otoimmün pankreatit; pankreasın
nadir görülen kronik, fibroinflamatuar, steroid yanıtlı bir hastalığıdır.
Otoimmün pankreatitin 2 ana alt tipi tanımlanmıştır. Tip 1: Lenfoplazmositik
sklerozan pankreatit, Tip 2: Idiopathic Duct-Centric Pancreatitis. Son zamanlarda
Tip 3 olarak immünoterapinin tetiklediği, immünsupresyon ile ilişkili otoimmün
pankreatit ve tip 1 ile 2 nin kriterlerini karşılamayan diğer tip olarak “not
otherwise specified” terimleri gündeme girmiştir. En sık karşılaşılan
semptomlar sarılık, karın ağrısı ve tip 1 otoimmün pankreatitte IgG-4 ilişkili
hastalığın diğer organ tutulumları ile ilişkili semptomlardır. Serum IgG-4
düzeyi tip 1 otoimmün pankreatit için önem taşımaktadır. Dinamik kontrastlı
bilgisayarlı tomografi, diffüzyon magnetik rezonans, endosonografi öncelikli
görüntüleme yöntemleridir. Sosis şeklinde hacimli pankreas, peripankreatik halo
bulguları otoimmün pankreatit için tanımlayıcıdır. Fokal pankreatit vakalarında
pankreas kanserinin dışlanması önemlidir. Kitle şüpheli vakalarda
Endosonografi-ince iğne biyopsi ile doku örneklemesi gerekir. Tanıda
görüntüleme bulguları, seroloji, diğer organ tutulumları, histoloji ve
glukokortikoid cevabını içeren HISORt kriterleri kullanılmaktadır. Tedavide ilk
seçenek glukokortikoid tedavisi olup hastaların relaps açısından risk
değerlendirmeleri gerekir. Glukokortikoid cevapsız vakalarda azatiopürin,
rituximab immünsüpresif tedavi, biyolojik ajanlar seçenekleridir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
