Gastroenterit, çoğunlukla bakteri, virüs veya protozoan kaynaklı gastrointestinal sistem enfeksiyonlarını tanımlayan bir sendromdur. Klinik olarak akut (<14 gün) veya persistan (>14 gün) olarak sınıflandırılır. 2015 yılında dünya genelinde 2,4 milyar gastroenterit vakası bildirilmiş ve bu vakaların büyük bir kısmı 5 yaş altı çocuklarda görülmüştür. Bu yaş grubunda gastroenterit, %8,6 ölüm oranıyla önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Gastroenterit etiyolojisinde sık karşılaşılan patojenler arasında Rotavirüs, Clostridioides difficile, enterotoksijenik Escherichia coli (ETEC), Salmonella ve Şigella türleri öne çıkar. Gelişmiş ülkelerde Norovirüs, daha az gelişmiş bölgelerde ise Cryptosporidium, Giardia lamblia ve Campylobacter jejuni daha yaygındır. Enfeksiyon, kontamine su ve gıda tüketimi veya fekal-oral bulaş yoluyla yayılabilir. Hastalığın klinik prezentasyonu patojenin türüne bağlıdır ve sıklıkla sulu ishal, karın ağrısı, bulantı, kusma ve ateş semptomlarıyla seyreder. İnflamatuar ishal durumunda kanlı dışkılama, yüksek ateş ve toksik tablo ön plandadır. Tanısal süreçte moleküler teknikler (PCR panelleri), kültür yöntemleri, mikroskobik inceleme ve antijen testleri kullanılmaktadır. Tedavide temel yaklaşım, sıvı ve elektrolit dengesinin sağlanmasına yönelik oral veya intravenöz hidrasyon tedavisidir. Antibiyotik kullanımı, invaziv bakteriyel enfeksiyonlarda veya komplikasyon riski taşıyan olgularda endikedir. Ampirik antibiyotik tedavisinde florokinolonlar, azitromisin ve üçüncü kuşak sefalosporinler sık tercih edilir. Gastroenterit vakalarının büyük çoğunluğu kendiliğinden iyileşirken, ağır vakalarda mortaliteyi önlemek için erken tanı ve tedavi kritik öneme sahiptir. Halk sağlığı düzeyinde enfeksiyonun kontrolü için sanitasyon iyileştirilmesi, el hijyenine dikkat edilmesi, güvenli gıda ve su temini ile aşı programlarının uygulanması gereklidir.