Hamilelik sırasında, gelişmekte olan fetüsün ve plasentanın yabancı antijenleri, maternal bağışıklık sistemi hücreleriyle doğrudan temas haline gelir, ancak organ nakillerinde görülen tipik doku reddi tepkisini uyandırmaz. Dahası, maternal bağışıklık sistemi fetüsü reddetmezken, vücudu enfeksiyonlara karşı korumaya devam eder. Hamilelikte bağışıklık düzenlemesinde en az iki mekanizma önemlidir: aktif baskılama ve artmış tolerans. Normal hamilelikte artmış tolerans açıkça gösterilmiştir. Toleransın aktif bir süreç olduğu ve bağışıklık sisteminin belirli bir antijene yanıt vermediği düşünülmektedir. Hamilelikte bağışıklık toleransı için birçok mekanizma öne sürülmüştür. Tehlike modeline göre, hamilelik sırasında paternal veya benzersiz fetal antijenlerin ifadesi, tehlike olmadığı sürece T hücresi aktivasyonu oluşturmaz. Dendritik hücreler, yabancı antijenlerin tehlikeli veya nötr olarak kabul edilip edilmeyeceğini belirlemede kritik bir rol oynar. Düşük, miyeloid periferik kan hücre alt gruplarının düzensizlikleri ile ilişkilidir ve düşük düzenleyici T hücre frekansları ile birlikte görülür. Antijen-spesifik düzenleyici T hücreler, immunolojik toleransın oluşturulmasında önemlidir. Hamilelikte, anne bağışıklık sistemi, annenin ve fetüsün enfeksiyonlardan korunması için bağışıklık savunmasını sürdürürken, aynı zamanda babadan miras alınan immünojenik allo-antijenleri ifade eden fetüsün implantasyonunu ve büyümesini tolere etmek zorundadır. Plasentanın gelişimi, invaze olan trofoblast hücrelerinin maternal bağışıklık sistemi hücreleriyle etkileşime girebilme yeteneğine bağlıdır ve bu da toleransı indüklemek ve fetüse maternal saldırılardan korumak için uygun bir ortamın oluşturulmasına katkıda bulunan çeşitli bağışıklık hücrelerinin fetal-maternal arayüzünde bulunmasını gerektirir. Plasenta, diğer hücre tiplerinin aksine, trofoblast hücre zarlarında HLA genlerinden türetilen proteinlerin kodominant olarak ifade edilmediği tipik bir nakil değildir. Decidua'ya göç eden ekstravillöz trofoblastlar, klasik greft reddinin ana uyarıcıları olan HLA-A veya HLA-B sınıf Ia antijenlerinin ifadesinden yoksundur. HLA-G, nadir görülen bir MHC sınıf I molekülüdür ve sadece ekstravillöz trofoblastlarda özel olarak ifade edildiği bulunmuştur. HLA-G, maternal-fetal arayüzde bağışıklık toleransında rol oynayabilir. HLA-G ve reseptörleri hızla hücreler arasında transfer edilebilir ve alıcı hücrelere immünsüpresif bir fenotip kazandırabilir. Plasenta ve zarlar, maternal bağışıklık sisteminden korunmak için geniş bir strateji geliştirmiştir. Bu koruma, çözünür reseptör sentezi yoluyla sağlanabilir.(AI)