İkinci Dünya Savaşı Yıllarında Türkiye’de Eğitim (1939-1945)
Anahtar Kelimeler
İkinci Dünya Savaşı yıllarında Türkiye’de
eğitim, ekonomik sıkıntılar, siyasi belirsizlikler ve toplumsal baskılara
rağmen devletin öncelikli alanlarından biri olmayı sürdürmüştür. Bu çalışmanın
amacı, savaş koşulları altında izlenen eğitim politikalarının amaçlarını,
uygulama kapsamını ve elde edilen sonuçları değerlendirmektir. Kapsam
dâhilinde, öncelikle TBMM hükümet programlarında eğitim ve bütçe tartışmaları
incelenmiş; ardından Halkevleri’nin toplumsal, kültürel ve eğitsel işlevleri
ele alınmıştır. Üçüncü başlıkta, Cumhuriyet’in kırsal kalkınma vizyonunun
simgesi olan Köy Enstitüleri üzerinde durulmuş; son bölümde ise genel eğitim
kurumlarının sayısal gelişimi değerlendirilmiştir. Yöntem olarak, doküman analizi kullanılmıştır. TBMM zabıt
cerideleri, bütçe raporları, dönemin resmi belgeleri ve literatürdeki akademik
çalışmalar kullanılmıştır. Literatürde, savaşın ağır koşullarının eğitim
bütçelerini sınırladığı, ancak eğitimde modernleşme kararlılığının sürdüğü ortak
bir bulgu olarak öne çıkmaktadır. Halkevleri halkın kültürel hayatına yön
verirken, Köy Enstitüleri üretim ve eğitimi birleştiren özgün modeliyle kırsal
kalkınmada kritik rol üstlenmiştir. Savaş ortamına rağmen hem öğrenci sayısında
hem de okul sayısında kayda değer artışlar yaşanmış, Cumhuriyet’in eğitim
ideallerine bağlılığı güçlendirilmiştir. Bu yönüyle Türkiye’de eğitim, savaş
yıllarında dahi geleceğe dönük bir yatırım olarak görülmüş ve toplumsal
gelişmenin temel dinamiği haline gelmiştir
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
