Cerrahi sonrası endometriozis nüksü ciddi bir sorun teşkil etmektedir. Endometriozis araştırmalarında önemli bir sınırlayıcı faktör, endometriozis nüksünün retrospektif bir çalışmada iyi tanımlanabilmesine rağmen, nüksün tanımlanmasının ve doğrulanmasının imkansız olmasıdır. Derin infiltratif lezyonlar da dahil olmak üzere endometriotik lezyonların tam eksizyonu, endometriozisin tedavisi ve ileride yeniden ameliyat ihtiyacının azaltılması için en iyi uygulamadır. Günümüzde endometriozis tedavisinde tercih edilen tedavi yöntemi cerrahi olmasına rağmen, nüks ciddi bir sorun teşkil etmektedir. Nüksü geciktirmek veya ortadan kaldırmak, endometriozis tedavisinde halen karşılanmamış bir tıbbi ihtiyaçtır. Bu amaçla, nüks paternlerini araştırmak, nüks için biyobelirteçler geliştirmek ve biyobelirteç temelli müdahale gerçekleştirmek için teklifler yapılmıştır. Bildirilen nüks oranı yüksek olup, 2 yılda %21,5 ve 5 yılda %40-50 olarak tahmin edilmiştir. Nüks için az sayıda risk faktörü sürekli olarak tespit edilmiştir ve ameliyat sonrası ilaç kullanımının etkinliğine ilişkin kanıtlar yetersizdir. Nüks örüntüleri, nüksün olası mekanizmaları ve kontrolü hakkında yapılacak güncel çalışmalar bize yeni bilgiler sağlayabilir. Bu amaçla nüks için biyobelirteçlerin tanımlanması başlamıştır. Nüks örüntülerini ve risk faktörlerini daha iyi anlamak ve biyobelirteçler geliştirmek için çok sayıda araştırmaya ihtiyaç vardır. En önemli önceliklerden biri, nüks için biyobelirteçler geliştirmektir; bu, nüksün altında yatan olası mekanizmalara ilişkin çok ihtiyaç duyulan ipuçlarını sağlayabilir. Nüks riski yüksek olan hastaların belirlenmesine ve hedefe yönelik müdahaleye izin verecektir.