Biyoprotez kapak yetersizlikleri, kapak yaprakçıklarının yapısal bozulması veya protez kapak ile doku arasındaki ayrışma sonucu oluşabilir. Bu yetersizliklerin mekanizması, yaprakçıkların yapısal dejenerasyonu veya fonksiyon bozukluğudur. Transvalvuler yetersizlik, biyoprotez kapaklarda daha sık görülürken, paravalvüler yetersizlik mekanik protez kapaklarda daha sık görülür. Transvalvuler yetersizliğin nedenleri arasında yaprakçıkların yapısal bozulması, kalsifikasyon, endokarditler ve pannus gelişimi bulunur. Paravalvüler yetersizlik ise kötü oturmuş kapak halkası, endokardit veya nonenfeksiyöz inflamatuar süreçlere bağlı olarak gelişebilir. Protez kapak yetersizliklerinin çoğu asemptomatiktir, ancak semptomatik hastalarda kalp yetersizliği belirtileri ve yeni gelişen üfürüm görülebilir. Protez kapak yetersizliği şüphesi olan hastalarda transvalvuler veya paravalvüler yetersizlik tespit edilmeli ve hemodinamik etkileri değerlendirilmelidir. Bu değerlendirmeler için transtorasik veya transözofageal ekokardiyografi kullanılabilir. Protez kapak yetersizliklerinin derecelendirilmesinde doğal kapak yetersizliği kriterleri kullanılır. Ancak paravalvüler yetersizlik akımının daha eksantrik olduğu ve jet akımının genişliğinin değerlendirmede yanıltıcı olabileceği unutulmamalıdır.(AI)