Sanata Fenomenolojik/politik Bakmak Ve Sanatın Araçsal Olamayışı: Mona Hatoum’un Aporetik Dünyası
Anahtar Kelimeler
Bu çalışma, Mona Hatoum’un sanat eserlerini, sanatın toplumsal ve politik işlevlerini irdelemek amacıyla kritik teori, politik sanat, fenomenoloji ve postyapısalcılık kuramları ışığında detaylı bir şekilde incelemektedir. Kuramsal altyapı olarak; kritik teori, toplumsal yapıları sorgulama ve değişime zorlama kapasitesine odaklanırken, politik sanat, sanatın toplumla olan etkileşimleri üzerinden sosyal meseleleri ele alır. Fenomenoloji, sanatın izleyici üzerindeki subjektif deneyimine ve algısal etkileşimine vurgu yapar. Postyapısalcılık ise, anlamın sabit olmayan, sürekli değişen doğasını ve sanat eserlerinin bu dinamikler içinde nasıl yer aldığını inceler. Araştırmanın yöntemi, bu dört kuramsal çerçevenin Hatoum’un eserlerine uygulanışını karşılaştırmalı bir analizle ele almaktadır. Bulgularımız, Hatoum’un eserlerinin toplumsal yapıları nasıl eleştirel bir biçimde sorguladığını, politik ve sosyal meselelere nasıl duyarlılık yarattığını, izleyicinin algı ve deneyimlerini nasıl dönüştürdüğünü ve anlam yapılarını nasıl dekonstrüktif bir eleştiriyle sorgulayabildiğini göstermektedir. Çalışma, Hatoum’un sanatının, iyileştirici bir araç olmaktan ziyade, izleyicileri rahatsız eden ve onları düşünmeye sevk eden bir platform olarak değerlendirilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. Sanatın, sadece estetik bir deneyimden öte, toplumsal ve politik mesajlar taşıyan güçlü bir araç olduğu sonucuna varılmaktadır.
Kitap Adı:
Sanatın İyileştirici Gücü 4 Farklı Bakış Açılarıyla Sanat Ve İyi Oluş
Atıf Sayısı :
