Postmodern edebiyatın
temel özelliklerinden biri olan oyun, yalnızca bir anlatı tekniği ya da tema
değil, aynı zamanda metnin genel stratejisini belirleyen bir unsur olarak
karşımıza çıkar. Oyun, postmodern metinlerde gerçeklik ve kurgu arasındaki
sınırları bulanıklaştırarak, okuyucunun metni yeniden inşa etmesini sağlar. İroni ve mizah,
postmodern edebiyatta anlamın göreliliğini vurgulayan temel unsurlar arasında
yer alır. İroni, okurun metin ile metnin işaret ettiği gerçeklik arasındaki
mesafeyi fark etmesine yardımcı olurken, mizah, okurun metni eleştirel bir
gözle değerlendirmesini sağlar, anlam katmanlarını çoğaltır ve okuyucunun metni
farklı perspektiflerden değerlendirmesine olanak tanır. Postmodern edebiyatın
karakteristik özelliklerinden biri olan bu çok katmanlılık, metinlerarasılık ve
üstkurmaca gibi tekniklerle desteklenir. Bu bağlamda ironi, postmodern
yazarların modernizmin ciddiyetine ve tek anlamlı gerçeklik anlayışına karşı
çıkmak için kullandıkları güçlü bir araçtır. Parodi ve pastiş,
geçmişe ait eserleri ve estetik anlayışları yeniden değerlendirerek yeni bir
bağlamda sunar. Parodi, bir yandan ele aldığı metni yıkarken, diğer yandan bu
yıkımın içinde yeni anlam katmanları yaratır. Postmodern edebiyat, bu
unsurlar aracılığıyla hem geleneği sorgulayan hem de onu yeniden inşa eden bir
estetik yaratır, okuyucuyu aktif bir katılımcı haline getirir ve anlamın çok
katmanlı yapısını ortaya koyar.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
