Gebelikteki hipertansifbozukluklar ,dünya çapında anne ve perinatal ölümlerin önde gelen nedenlerinden birini oluşturmaktadır.Yüksek gelirli ülkelerde anne ölümleri,gelişmekte olan ülkelere göre çok daha düşük olsa da,yüksek gelirli ülkelerdeki anne ölümlerinin %16’sı hipertansif bozukluklardan kaynaklanır. Amerikan Kadın Doğum Uzmanları ve Jinekologlar Koleji (ACOG), gebe kadınlardaki hipertansiyonu klinik olarak en az 4 saat arayla 2 veya daha fazla durumda annenin sistolik kan basıncının ≥ 140 mm Hg’ye ve/veya diyastolik kan basıncının ≥ 90 mm Hg olması şeklinde tanımlar. Ayrıca şiddetli hipertansiyonu ≥160 mm Hg sürekli sistolik kan basıncı ve/veya ≥ 110 mmHgdiyastolik kan basıncı olarak kategorize eder; bu değerlerde tedavide gecikmeleri önlemek için 15 dakika gibi kısa bir sürede doğrulama yapılmasını önerir.Gebelik sürecinde görülen hipertansiyon;kronik hipertansiyon, sekonderhipertansiyon,gestasyonel hipertansiyon, preeklampsi/eklampsi, kronik hipertansiyona superempozepreeklampsi olarak sınıflandırılır.Antihipertansif ilaç tedavisine başlama eşikleri,tanıya,hipertansiyonun şiddetine ve eşlik eden hastalıklara bağlı olarak değişir.Gebelikte akut şiddetli hipertansiyon,komplikasyonları önlemek için genellikle 30-60 dakika içinde tedavi edilmesi gerekir.Akut ve kronik hipertansiyonda tedavi eşiği ≥160 mmHg sürekli sistolik basıncı ve/veya ≥ 110 mmHgdiyastolik kan basıncı olup kronik hastalarda tedavi hedefi 159-120/109-80 mmHg’dır.Şiddetli olmayan kan basıncı aralıkları için tedavi eşikleri tartışılmaya devam etmektedir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
