Örgütsel yalnızlık, çalışanların işyerinde tatmin olmadığı sosyal ilişkiler nedeniyle yaşadığı hoş olmayan bir duygudur. Çalışma hayatında bireyin yaşı, cinsiyeti, medeni durumu, kişilik yapısı gibi bireysel faktörler ile örgüt iklimi, örgütsel destek, iş özellikleri, iş yükü, iş stresi ve rekabet gibi bazı örgütsel faktörler, çalışanlarda yalnızlığın duygusal veya örgütsel olmak üzere iki farklı boyutta deneyimlenmelerinde etkili parametrelerdir. Çalışanların örgütlerinde yaşamış oldukları yalnızlık duygusu, iş stresi, iş tatmini, örgütsel destek, kurumsal bağlılık, örgütsel vatandaşlık, kuruma güven, iş performansı, işten ayrılma niyeti ve tükenmişlik gibi çalışanlar ve örgütler üzerinde farklı olumsuz sonuçlar doğurmaktadır. Hastanelerde, çalışanlarının yaşamış oldukları örgütsel yalnızlık ise, kişiler arası ilişkilerde ve iletişimde sorunlara neden olabilmektedir. Özellikle sağlık hizmetlerinin sunumunda önemli bir rol üstlenen hemşireler, kaynak yetersizliği, uzun çalışma saatleri, gece nöbetleri, yoğun hasta sirkülasyonu, ekip içi yaşanan sorunlar, hasta yakınlarıyla yaşanan olumsuz etkileşimler sonucunda stres yaşamakta ve beraberinde ise örgütsel yalnızlık deneyimleyebilmektedirler. Bu durum, sağlık hizmetlerinin kalitesini ve niceliğini düşürerek hastaların, çalışanların, sağlık kurumlarının olumsuz etkilenmesine yol açmaktadır. Bu doğrultuda hemşireler arasında yaşanan örgütsel yalnızlıkla başa çıkmak için yönetici hemşireler, öncelikle hemşireler arasında yalnızlığın olası nedenlerini belirleyerek hemşirelerin yaşadığı olumsuz koşullara karşı çeşitli önlemler almalıdırlar.