Yabancılaşma, sosyal sistemin insanlara dayattığı istenmeyen
bir durum olarak değerlendirilmektedir. İşe yabancılaşma kavramı, sağlık
çalışanlarının neden işlerine bağlı olmadığı ve hoşnutsuz hissettiklerini
anlamaya yardımcı olma potansiyeline sahiptir ve bireysel boyutta olabildiği
gibi sosyal boyutta da olabilmektedir. Bireysel yabancılaşma boyutunda birey,
her gün yapmakta olduğu işe ve özbenliğine karşı yabancılaşmakta iken sosyal
yabancılaşma da kişi başka insanlarla etkileşimlerini kısıtlamakta, hatta bazen
de etkileşimde bulunmayarak yalnızlaşmaktadır. İşe yabancılaşmanın birey ve
örgüt için olumsuz sonuçları bulunmaktadır. Çalışanların işe yabancılaşmasının
bireysel, çevresel ve örgütsel nedenleri vardır. İşine yabancılaşan çalışanlar,
işten temel ihtiyaç ve beklentilerini karşılayamadığı ve yerine getiremediği
için örgütlerinde verimli olamamaktadır. Bu durum pek çok meslekte olduğu gibi
hemşirelik mesleğinide etkilemektedir. İşe yabancılaşan hemşireler,
destekleyici iş ilişkileri eksikliği yaşamakta ve daha kötü klinik performans
göstermektedirler. Bu nedenle, hangi meslek grubu olursa olsun işe yabancılaşma
birey ve örgüte zarar vermekle birlikte, işe bağlılığı azaltmakta, hemşirelerde
sürekli hastalığa bağlı rapor alma, meslektaşlarla çatışmalara neden olan
olumsuz davranışlar sergilemesine neden olmaktadır. Yönetici hemşireler,
mesleki bağlılığı arttırıcı önlemler almalı, kişi- iş uyumunu iyileştirmeli ve
böylece yüksek kaliteli bir işgücü ve hemşireler arasında olumlu iletişim
sağlamalıdır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
