İnme, merkezi sinir sisteminin vasküler hasarına
atfedilen ve klinik olarak tanımlanmış akut, fokal nörolojik defisit
sendromudur. Klinik bulgular 24 saatten daha fazla sürmektedir. Morbiditenin ve
mortalitenin üçüncü nedenidir. Bütün yaşlar inme açısından risk altındadır. İki
çeşit inme tipi bulunmaktadır: iskemik İnme ve hemorajik inme. Tanı klinik
değerlendirme ve nöroradyolojik bulgularla koyulmaktadır. Radyolojik
olarak normal bulunan inme olgularında inmenin prediksiyonu ve ayırıcı
tanısında inme biyobelirteçlerine gereksinim duyulmaktadır. İnme
biyobelirteçlerinin başlıcaları şunlardır: S100
kalsiyum bağlayıcı protein B, glial fibriller asidik protein, nöron
spesifik enolaz, matriks metaloproteinaz 9, fosfolipaz A2 ile ilişkili
lipoprotein, asimetrik dimetilarginin, NMDA reseptör peptitleri ve antikorlar,
Parkinson hastalığı proteini 7, beyin natriüretik peptid, C-reaktif protein, D-dimer,
fibrinojen, serum β-sinüklein, nöroflament hafif zinciri, enflamatuvar
belirteçler, laktat dehidrojenaz/albümin oranı, trombomodulin, mikroRNA,
nükleosit difosfat kinaz A, α2-spektrin, sitokinler, ubikuitin C terminal
hidrolaz-L1, süperoksit dismutaz, hücresel fibronektin, kopeptin,
apolipoprotein C3 ve çoklu belirteç panelleri. İnme sonrasında kan-beyin bariyerini geçen glial veya
nöronal proteinlerin yavaş salınımı, erken tanıyı engellemektedir. Beyin dokusu
tiplerinin karışıklığı ve farklılığının yanında bunların fizyolojisinin tamamen
bilinmemesi inme spesifik biyobelirteçlerinin az sayıda olmasına neden
olmaktadır. Bu nedenle halen ideal bir inme biyobelirteci bulunmamaktadır. Biyobelirteçlerin
birçoğu bağımsız tanı ve prognostik değerler göstermesine rağmen, tanıda en
büyük katkı çoklu panellerden sağlanabilecek gibi görünmektedir. Yeni kitlerin
geliştirilmesi ve kitlerin ölçüm yöntemlerinin standardize edilmesi
biyobelirteç kullanımının önünü açacaktır. İnme biyobelirteçlerinin keşfi için
yapılan araştırma gayretleri tedavi kalitesini ve hasta sonuçlarını büyük
ölçüde düzeltecektir.
Atıf Sayısı :