Ekokardiyografi, kalp ve büyük damarların yapısal, fonksiyonel ve hemodinamik özelliklerini değerlendiren bir ultrasonografik yöntemdir. Bu yöntem, kardiyovasküler hastalıkların tanısında sıkça kullanılmaktadır. Ekokardiyografi, bir prob üzerinde bulunan piezoelektronik yapı sayesinde ultrasonik ses dalgaları oluşturarak hasta ile cihaz arasında bağlantı sağlar. Ses dalgalarının frekansı, erişkinlerde 2.25-3.5 MHz, çocuklarda ise 3.5-5 MHz arasında değişir. Frekansın artması, cihazın daha yakın noktaları ayırt edebilme yeteneğini artırırken, derine nüfuz etme yeteneğini azaltır. Ses dalgalarının dokulara nüfuzu, frekansa ve dokuların akustik impedansına bağlıdır. Ses dalgaları dokularda yayılırken, farklı dokulara geldiğinde bir kısmı geri yansırken bir kısmı ise yayılmaya devam eder. Bu yansıma süresi, yansımanın probtan uzaklığını gösterirken, yansıma miktarı dokunun ekojenitesini gösterir. Ekokardiyografi, kalp yapılarının ve hareketlerinin tespit edilmesini sağlar. Klinik pratikte kullanım alanlarına göre ekokardiyografinin farklı sınıflandırmaları bulunmaktadır. Bunlar arasında M-Mode Ekokardiyografi, İki Boyutlu Ekokardiyografi, Doppler Ekokardiyografi ve Strain ve Strain Rate Ekokardiyografi gibi yöntemler yer almaktadır. M-Mode Ekokardiyografi, kalp yapılarının hareketlerini zaman ve hareket amplütüdüne göre sıralayan bir yöntemdir. Bu yöntem, kısa süreli hareket değişimlerinin ayrıntılı bir şekilde incelenmesine olanak sağlar.(AI)