Plevral efüzyon yönetimi, plevranın parietal ve viseral olmak üzere iki bölümden oluştuğu bilgisini içermektedir. Parietal plevra göğüs kafesinin iç yüzünü kaplar ve viseral plevra akciğerleri çevreler ve akciğerlerle sıkı bir şekilde bağlantılıdır. Bu iki plevral zar, akciğer hiluslarında ve ligamentum pulmonalis'te birleşir. Plevral zarlar embriyolojik olarak mezoderm tabakasından oluşur. Bu zarlar, yüzeyinde bağ dokusu hücreleri, elastik lifler ve tek sıra endotel hücreleri (mezotelyum) bulunan birleşik doku hücrelerinden oluşur.Plevral zarlar arasında seröz sıvı bulunur. Bu plevral sıvı, iki plevral zarın birbirleri üzerinde kolayca kaymasını sağlar. Plevral efüzyon, plevral sıvının salgılanması ve emilimi arasındaki denge bozulması sonucunda ortaya çıkar. Plevra dinamik bir yapıya sahiptir. Plevral boşluğun çoğu sıvı, parietal bölümdeki kapiller yatak tarafından salgılanır. Parietal plevranın oluşturduğu sıvı miktarı normalde 0.01 ml/kg/saat olarak bilinir. Plevral lenfatiklerin maksimal drenaj kapasitesi en az 0.2 ml/kg/saat'tir. İnsanlarda, plevral efüzyonların 500 ml-1000 ml'ye kadar lenfatik kanallar aracılığıyla emilebileceği bildirilmiştir. Plevral efüzyon oluşumunun temel mekanizması; plevral sıvı aşırı üretimi veya azalmış emilimdir.Normal bir plevral sıvının bileşimi şu şekildedir:Hacim: 0,1-0,2 ml/kgHücre/mm3: 1.000-5.000Mezotelyal hücreler: %3-70Lenfositler: %2-30Granülositler: %10Monositler: %30-75Protein: 1-2 gr/dlAlbumin: %50-70Glukoz: plazma ile aynıpH: 7.5-7.6LDH: plazmanın <%50'siPlevral efüzyonlar ayrıca sistemik hastalıkların bir sonucu olarak da ortaya çıkabilir. Tüm sistem ve organ patolojileri plevrayı etkileyebilir. Bu nedenle, plevral efüzyon değerlendirilirken sadece akciğer ve plevra hastalıkları değil, aynı zamanda diyafram patolojileri, sistemik hastalıklar ve lenfatik sistem hastalıkları da göz önünde bulundurulmalıdır.Plevral sıvı birikimi ile ilişkili mekanizmalar şunlardır:1- Hidrostatik basınç artışı2- Onkotik basınç azalması3- Plevral basınç azalması4- Endotel geçirgenliğinde artış5- Lenfatik drenajın azalması6- Periton'dan transdiyafragmatik geçiş7- Ductus torasikus yaralanması8- İyatrojenikPlevral efüzyonlar etiyolojilerine göre benign ve malign olarak sınıflandırılır. Tüm plevral efüzyonların en yaygın nedeni konjestif kalp yetmezliğidir. Efüzyon genellikle bilateral ve eşit miktardadır. Parapnömonik efüzyonlar benign efüzyonların ikinci en yaygın nedenidir.Plevral sıvı olan bir hastayla karşılaşıldığında, sıvı örneği alınmalı ve analiz edilmelidir. İlk olarak, sıvının transüdat - eksüdat ayrımı yapılmalıdır. Transüdat sıvısı genellikle doktoru akciğer dışında sistemik bir hastalık aramaya yönlendirir. Eksüdat niteliğindeki sıvı, artmış geçirgenlik veya drenaj bozukluğuna yol açan torasik boşluğu etkileyen patolojilere işaret eder.Transüdat ve eksüdatları ayırt etmek için 1972 yılında MD Richard Light tarafından tanımlanan Light kriterleri kullanılır. Bu kriterlerden herhangi biri sıvıyı eksüdat olarak nitelendirmek için yeterlidir. Light kriterlerinin eksüdatif sıvılar için doğru pozitiflik oranı %99,5, transüdatif sıvılar için ise %75'tir.Transüdatif sıvıların en yaygın nedeni konjestif kalp yetmezliğidir. Diğer yaygın nedenler siroz ve nefrotik sendromdur. Miyeksema, asit, periton diyalizi sonrası efüzyonlar, idrar tıkanıklıkları, Meigs sendromu, pulmoner tromboemboli eksüdatlara neden olabilir, ancak vakaların %20'sinde transüdatlara neden olabilir. Eğer sıvı transüdat ise genellikle ek bir inceleme gerekmez ve hasta ilgili kliniğe yönlendirilir.Bazen, plevral sıvıların %15'i transüdat olması beklenirken eksüdat kriterlerini karşılar. Tüm bu durumlarda, bizi albumin veya protein gradyanı yönlendirir. Protein gradyan(AI)