Bu metinde, tip 2 diyabetin Ockham'ın usturası prensibiyle açıklanması ve hastalığın temel mekanizmaları üzerinde durulmaktadır. Tip 2 diyabet, insülin direnci ve beta hücre işlev bozukluğu olarak iki ayrı fizyolojik bozukluğu temsil etmektedir. İnsülin direnci, vücutta biriken fazla şekerin karaciğer ve kaslara sızması sonucu ortaya çıkar. Bu durum hastalığın erken evrelerinde gelişirken, tip 2 diyabet tanısına dönüşmesi genellikle 10 yıl veya daha uzun bir süre alır. Bu süre boyunca pankreas beta hücreleri, kan şekerini stabil tutabilmek için insülin üretimini artırarak dengeyi korur. Ancak, insülin direnci arttıkça beta hücre işlevi bozulur ve kan şekerinin yükselmesiyle tip 2 diyabet teşhisi konulur. Bu nedenle, diyabetin temel nedenleri yüksek insülin direnci ve beta hücre işlev bozukluğudur. Diyabet teşhisi öncesindeki yıllarda kan şekerinin seyri, bu iki farklı anormalliği yansıtan iki ayrı aşamada gerçekleşir. Bu metin, tip 2 diyabetin temel mekanizmalarını anlamak için Ockham'ın usturası prensibini kullanmanın önemini vurgulamaktadır.(AI)
Atıf Sayısı :
