Özofagus kanseri, tüm kanserlerin %1'ini oluşturmakta ve kansere bağlı ölümler arasında yedinci sırada yer almaktadır. Bu hastalığın prognozu kötüdür ve vakaların yaklaşık yarısı ameliyat edilemez evrede tespit edilmektedir. Beş yıllık sağkalım oranı genel olarak %20'nin altındadır. Özofagus kanserinin klinik spektrumuna bakıldığında, adenokarsinomun son birkaç on yılda Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa'da önemli ölçüde arttığı görülmektedir. Ülkemizde ise skuamöz hücreli karsinom yaygındır ve vakaların yaklaşık %90'ını oluşturur. Ameliyat hala erken evre özofagus kanseri için standart bir tedavi olarak kullanılmaktadır. Histopatolojik tip cerrahi yaklaşımı etkilemez. Özofagus kanseri tüm organlara, özellikle karaciğer ve akciğerlere metastaz yapabilir. Özofagusun zengin lenfatik drenaj yolları vardır. Semptomsuz uzun süreli tümör ilerlemesi, yüksek lenf nodu metastazına neden olur. Özofagus kanserli hastaların %30'unda bölgesel lenf nodu tutulumunu ifade eden bölgesel hastalık görülür. Cerrahinin ana hedefi tedavi edici bir sonuç elde etmek ve lokalize hastalığı olan hastalarda multidisipliner tedavinin temel unsuru olmaktır. Özofagus, postmediastende altıncı servikal ve on birinci torasik vertebral seviyeleri arasında yer alan 25 cm uzunluğunda bir yapıdır. Dört bölümden oluşur: servikal, torasik, alt torasik/özofagogastrik bileşke ve abdominal özofagus. Özofagus mukoza, submukoza, muskularis eksterna ve adventitia tabakalarından oluşur. Diğer gastrointestinal sistem organlarının aksine, özofagusta seroza tabaka bulunmaz. Serozanın eksikliği, özofagus kanserinin erken ve hızlı yayılmasında etkilidir. Özofagusun üç büyük daralma bölgesi krifofarengeal kas, bronko-aortik bölge ve özofagogastrik bileşkedir. Yetişkinlerde daralmaların incisivislerden uzaklıkları sırasıyla 12-15 cm, 24-26 cm ve 40-44 cm'dir. Bu anatomik bölgeler, iatrojenik ve mekanik perforasyonların en yaygın olduğu yerlerdir. Özofagusun arteriyel kan kaynağı servikal bölgede inferior tiroid arter ve subklavyen arterden, torasik bölgede bronşiyal arter ve aortadan, abdominal bölgede ise sol gastrik arter ve inferior frenik arterden sağlanır. Venöz drenaj servikal özofagusta inferior tiroid ven, torasik özofagusta azygos, hemiazygos veya bronşiyal venler ve abdominal özofagusta sol gastrik venler aracılığıyla gerçekleşir. Özofagusun lenfatik kanalları submukozada zengin bir ağa sahiptir. Bu, özofagus duvarı boyunca uzunlamasına yayılımı kolaylaştırabilir. Özofagusun lenfatik drenajı boyun bölgesinde servikal nodlarda, orta özofageal bölgede trakeobronşiyal ve mediastinal nodlarda ve distal bölgede gastrik ve seliak lenf nodlarında gerçekleşir. Özofagus kanserinde, diğer kanserlerde olduğu gibi, tedaviyi, prognozu ve tedaviye yanıtı değerlendirmek için evrelendirme gereklidir. Amerikan Kanser Ortak Komitesi (AJCC) ve Uluslararası Kanser Birliği (UICC), özofagus kanseri için evrelendirme sistemi olarak evrensel olarak TNM evrelendirme sistemini kullanmaktadır. 2010 yılında, AJCC biyolojik farklılıklara göre TNM evrelendirmeyi yeniden düzenledi. Altıncı evrelendirmede histopatolojik tip, histopatolojik derecelendirme ve tümör lokalizasyonu dikkate alınmazken, yedinci evrelendirmede bu kriterler evrelendirmeye dahil edildi. Ayrıca, evrelendirmede pozitif lenf nodu sayısının kullanımı en önemli değişikliklerden biri oldu. GEJ'den köken alan tümörler veya GEJ'ye 5 cm içinde olan gastrik kardiyak hastalık, mide kanseri yerine özofagus kanseri olarak değerlendirildi. Torasik cerrahinin diğer cerrahi prosedürlerine göre, özofagus kanseri cerrahisi daha yüksek morbidite ve mortaliteye sahiptir. Dikkatli evrelendirme gereksiz cerrahi müdahaleleri önleyecek, uygun vakaların özofagektomiye tabi tutulmasını sağlayacak ve cerrahinin sağkalım üzerindeki etkisini artıracaktır. Tüm büyük ameliyatlar gibi, iyi bir öykü ve fizik muayene yapılmalıdır. Tam kan sayımı, baryum röntgenleri, endoskopi, solunum fonksiyon testleri yapılmalıdır. Toraks ve üst karın BT'si yardımıyla lezyonun komşu yapılarla ilişkisi değer(AI)