Bu bölümde, torasik cerrahiye yönelik anestezi yönetimi ve havayolu yönetimi prensipleri hakkında bilgi verilmektedir. Preoperatif değerlendirme, hastanın havayolu ile ilgili değişkenlerinin belirlenmesiyle başlar. Mallampati sınıfı, interinsizör mesafe, sternomental ve thyromental mesafe, mandibular protrüzyon, boyun hiperekstansiyonu gibi faktörler değerlendirilir. Üst dudak ısırma testi, preoperatif tahmin için yüksek duyarlılık ve özgüllüğe sahiptir. Ultrasonografi, trakeal tüp boyutunun belirlenmesi, trakeal tüp yerinin doğrulanması, krikotiroid membranın belirlenmesi veya post-ekstubasyon stridorun tahmin edilmesi gibi amaçlarla kullanılabilir. Tek akciğer ventilasyonu gerektiren hastalar genellikle çeşitli altta yatan akciğer hastalıklarına sahiptir. Bu nedenle, anatomik havayolu bütünlüğünün ve solunum kapasitelerinin değerlendirilmesi, anestezi yönetimi için uygun hazırlık yapılmasını sağlar. Akciğer rezeksiyonu geçiren hastaların yaş dışındaki riskleri tahmin etmek için ek testler gereklidir. Tek akciğer ventilasyonu için çift lümenli endobronşiyal tüpler (DLT) en yaygın kullanılan yöntemdir. DLT'lerin avantajları arasında kolay yerleştirme, hızlı izolasyon, düşük maliyet ve FOB ile bilateral akciğer muayenesi bulunur. Ancak, DLT'lerin dezavantajları arasında artmış hava travması, ses kısıklığı ve boğaz ağrısı riski, anormal havayolu anatomisi durumunda yerleştirme zorluğu bulunur. DLT pozisyonu geleneksel olarak oskültasyonla kontrol edilir, ancak DLT pozisyonunu belirlemek için fiberoptik bronkoskopi (FOB) altın standarttır. DLT yanlış yerleşimi, OLV sırasında intraoperatif hipoksinin en yaygın nedenidir. DLT yerleştirme, tek lümenli tüp yerleştirmeye göre daha zor olabilir. Bu nedenle, torasik cerrahide pulmoner izolasyon için sıklıkla videolarinoskoplar kullanılır. Videolarinoskopların, geleneksel makinalı laringoskopiye göre ilk denemede daha yüksek başarı oranı sağladığı ve daha düşük entübasyonla ilişkili komplikasyonlara neden olduğu bildirilmiştir. Entübasyon süresi karşılaştırılabilir.(AI)