Bu makalede, güncel ortodonti ve pedodonti çalışmaları kapsamında ağız içi molar distalizasyon yöntemleri incelenmektedir. Sınıf II kapanış bozuklukları, ortodonti pratiğinde sıkça karşılaşılan uyumsuzluklardır. Bu bozuklukların etiyolojisi, maksiller dişlerin önde konumlanması veya süt dişinin eksikliği veya erken kaybı gibi nedenlere bağlı olarak ortaya çıkmaktadır. İskeletsel uyumsuzluğu olmayan bireylerde tedavi, üst posterior dişlerin distalizasyonu veya diş çekimi içeren tedavileri içermektedir. Günümüzde ise diş çekimi içermeyen tedavilere yönelik yeni tedavi modelleri geliştirilmektedir. Ağız içi molar distalizasyon yöntemleri, hasta uyumu gerektirmemesi, estetik olması, sürekli kuvvet uygulaması ve kısa sürede distalizasyon sağlaması gibi avantajlarıyla tercih edilmektedir. Bu yöntemlerde temel prensip, bir bölgeden ankraj sağlayarak hedef bölgedeki dişleri hareket ettirmektir. Ancak üst molar dişlerin distalizasyonu sırasında istenmeyen sonuçlar ortaya çıkabilmektedir. Bu nedenle, yeni uygulamalar geliştirilerek bu istenmeyen sonuçların ortadan kaldırılması hedeflenmektedir. Bu makalede, dental Sınıf II malokluzyonlar ve tedavisinde özellikle ağız içi molar distalizasyon yöntemleri ve etkileri üzerinde durulmaktadır.(AI)