Lateral kol flebi, günümüzde hem serbest hem bölgesel flep
olarak kullanılabilen ve birçok onarım cerrahisi alanında kurtarma için seçenek olarak
önerilmiş bir fleptir. İlk olarak 1982 yılında Song tarafından tariflenmiştir. Gün geçtikçe yeni kullanım
alanları gösterilmiştir. Katsaros ve ark. 1991 yılında genişletilmiş lateral kol flebini
tariflemişlerdir. Genişletilmiş lateral kol flebi, lateral epikondili dahil ederek konvansiyonel flebi ostekutan hale
getirmiş ve kullanım alanlarını çoğaltmıştır. Yaygın olarak septofasiyokutan olarak tariflenen
flebin; fasiyal flep, fasiyokutan flep, septokutan flep, myokutan flep ve osteokutan flep olarak küçük ve
orta büyüklükteki defektlerde kullanımı mevcuttur. Serbest flep olarak yaygın kullanım alanları;
baş, boyun, üst ekstremite ve alt ekstremite olarak tariflenmiştir. Düşük komplikasyon sıklığı ve
anatomik karakteristikleri sayesinde lateral kol flebi, onarım cerrahisinde çok yönlü ve güvenilir bir
seçenek olarak karşımıza çıkmaktadır. Lateral kol flebi, temelde derin brakiyal arterin terminal dalından
köken almakta olup öngörülebilir ve çoğunlukla sabit damar anatomisi, tasarımsal çeşitliliği ve
asgari donör alan morbiditesi sayesinde birçok avantaj barındırmaktadır. Bu bölümde, lateral kol
flebinin endikasyonları, kontraendikasyonları, avantajları, dezavantajları, komplikasyonları ve basamaklar
halinde uygulanışı konu alınmıştır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
