Deneysel yara iyileşmesi modelleri, doku onarımı süreçlerini anlamak ve klinik tedavi stratejileri geliştirmek için önemli araçlardır. İnsan yara iyileşmesini etkileyen faktörlerin klinik deneylerle incelenmesi genellikle zordur. Bu nedenle araştırmacılar, yara iyileşmesinin tüm aşamalarını ve etkileyen faktörleri incelemek için hayvan çalışmalarına başvurmuşlardır. Ancak, oluşturulan deneysel yaralarda bir standart olmaması, araştırmacıların sonuçlarını etkilemektedir. Bu nedenle, çevresel faktörlerin sınırlandırılması için birçok deneysel yara modeli oluşturulmuştur. Deneysel yara modelleri in vivo ve in vitro olarak iki gruba ayrılabilir. In vitro modeller, hücreler arası ilişkiyi veya tepkiyi incelemek için kullanılırken, in vivo modeller ise klinik uygulamada gördüğümüz yaralara daha çok benzediği için tercih edilmektedir. In vivo deneysel yara modelleri akut ve kronik yara modelleri olarak ikiye ayrılır. Akut yaralar travma sonrası veya cerrahi girişimler sonrası oluşan yaralardır ve yara iyileşmesinin fizyolojik gelişimini araştırmak için kullanılır. İnsizyonel ve eksizyonel deneysel yara modelleri bu kategoriye girer. Kronik yaralar ise uzun süre iyileşmeyen yaralardır ve genellikle doku kaybı ile karakterizedir. Deneysel yara modelleri, yara iyileşmesi süreçlerini daha iyi anlamak ve yeni tedavi yöntemleri geliştirmek için önemli bir araçtır.(AI)